Συγκινεί η ανάρτηση της Αναστασίας Τασούλα δύο εβδομάδες πριν πεθάνει: «Θέλω να ζήσω για εμένα, για τη δότριά μου, για όσους παλεύουν για εμένα»

Συγκίνηση σε ολόκληρη την Ελλάδα έχει προκαλέσει η είδηση του θανάτου της Αναστασίας Τασούλα, της 27χρονης γυναίκας που έγινε γνωστή ως η πρώτη ασθενής με κυστική ίνωση παγκοσμίως η οποία κατάφερε να ξυπνήσει από καταστολή ύστερα από 221 ημέρες.

Μόλις δέκα εβδομάδες πριν φύγει από τη ζωή, η Αναστασία είχε αποκαλύψει ότι ο οργανισμός της απέρριψε το μόσχευμα που είχε λάβει έπειτα από σοβαρή πνευμονία, δίνοντας με αξιοθαύμαστη δύναμη και θάρρος τη μάχη της μέχρι το τέλος.

Όπως είχε γράψει η ίδια σε ανάρτησή της στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram: «98.064.000 δευτερόλεπτα, 1.634.400 λεπτά, 27.240 ώρες, 1135 ημέρες. Τόσο χρόνο κέρδισα από την ημέρα που η δότρια μου και η οικογένεια της, μου έσωσαν τη ζωή, μου έδωσαν ανάσα. Και δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευγνώμων για αυτό. Και τώρα…50 ημέρες στο νοσοκομείο – επιτέλους σπίτι».

«Πνευμονία και μετά Απόρριψη. Η απόρριψη είναι μια κατάσταση που κανένα μας δεν θέλει να βιώνει, πόσο μάλλον όταν αυτό που απορρίπτεται είναι το μόσχευμα που τόσο παλέψαμε όλοι να ζήσω για να το αποκτήσω. Είναι κυριολεκτικά τρομερό το πως το σώμα μας μπορεί από τη μία μέρα στην άλλη απλά να αποφασίσει ότι ξέρεις-δεν μου αρέσει αυτό το ξένο πράγμα που έβαλες (στην προκειμένη οι πνεύμονες) και εντάξει, φιλάκια».

«Μην ξεχνάμε ότι είμαι η πιο τυχερή κοπέλα στον κόσμο»

«Φοβάμαι. Τι να πω, ότι δεν φοβάμαι; Εννοείται ότι φοβάμαι. Μέσα σε 2 μήνες έχασα τα 2/3 των πνευμόνων μου. Δεν μπορώ να βγάλω 15 βήματα χωρίς να είμαι έτοιμη να λιποθυμήσω. Ζω με οξυγόνα παντού στο σπίτι. Είμαι κυριολεκτικά στο μηδέν της ανάσας μου. Ξανά. Και αυτήν τη φορά είναι χειρότερα. Δοκιμάσαμε ήδη κάποιες θεραπείες, δεν λειτούργησαν. Τα επόμενα βήματα; Θα δοκιμάσουμε ό,τι ακόμα χρειαστεί μπας και κάτι λειτουργήσει και σταματήσει την απόρριψη. Κανένα μας δεν ξέρει αν θα λειτουργήσει», συμπλήρωσε η ίδια.

Τέλος, όπως αναφέρεται στην ανάρτηση: «Και αν όχι, θα μπω σε μια λίστα και θα περιμένω για το θαύμα μου, ξανά. Τρελό ε; Θέλω να ζήσω; ΝΑΙ. Θέλω να ζήσω για εμένα, για τη δότρια μου, για όσους με φροντίζουν και παλεύουν για εμένα και γιατί το μεγαλύτερο μου όνειρο δεν το έχω πραγματοποιήσει ακόμα. Και δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα πεθάνω χωρίς να το ζήσω. Οπότε, θα ζήσω. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι είμαι η πιο τυχερή κοπέλα στον κόσμο. Έχω ανθρώπους που πιστεύουν ότι μπορώ να τα καταφέρω, περισσότερο από ότι πιστεύουν στον εαυτό τους. Και για αυτό… αξίζει να ζεις».