Άνοιξη πάλι…
Κι όμως η Άνοιξη έρχεται μετά τον πιο βαρύ χειμώνα…
Γιατί όλα την περιμένουν
Οι καρδιές των ανθρώπων που στέρεψαν
Τα γέλια στις αυλές που σίγησαν
Ο Έρωτας που έμεινε εκεί να προσμένει …
Η Άνοιξη έρχεται στις γειτονιές που τα σπίτια τους γκρέμισαν
Στα τραπέζια που το ψωμί χάθηκε
Στα φιλιά των ερωτευμένων που ξεχάστηκαν
Έρχεται μαζί με την μπόρα που ξεπλένει την γη
Δυναμώνει μαζί με τα αγριολούλουδα που κρύβονται στο κόκκινο χώμα
Δεν την σταματάει το αίμα ούτε τα δάκρυα και ο πόλεμος.
Είναι πιο δυνατή
Ανίκητη έρχεται με στεφάνι πλεγμένο στα μαλλιά της
Έχει μάτια γλυκά σαν τριαντάφυλλα ανθισμένα
Και τ’ άρωμα Της φέρνει κήπους από γιασεμιά και μύρο από το Πάσχα.
Και στα μαλλιά της φτερουγίζουν όλα τα χελιδόνια
Έρχονται από μακριά και θέλουν να βρουν ζεστασιά και ένα απάγκιο να χτίσουν την φωλιά τους.
Μην την φοβάσαι την βροχή ούτε το κρύο
Ξεπλένει την βρωμιά των θηρίων
Σβήνει τον καπνό του πολέμου
παίρνει την σκόνη από τις αρβύλες των κατακτητών.
Την σκορπίζει, για να είναι έτοιμη η γη όλη ν’ ανθίσει.
Γεμίζουν τα παρτέρια και πάλι με λουλούδια
και τα τραπέζια με ψωμί ζεστό και γλυκό.
Ανταμώνουν και πάλι οι άντρες με τις γυναίκες
και τα παιδιά τρέχουν ξανά ξένοιαστα στις γειτονιές.
Και το τραγούδι από τα αηδόνια
Γίνεται πιο δυνατό από τα κανόνια.
Και τα παιδιά τραγουδάνε και πάλι
Στίχους χαράς…
Στα πιο απίθανα μέρη, στην πιο απόκρημνη κορυφή,
εκεί που κανείς δεν το περιμένει,
μπορεί ν’ ανθίσει ο καρπός της ζωής!
Και τα δέντρα δίνουν καρπούς σαν πρώτα,
γλυκούς με κόπο και με χρόνο θρεμμένους.
Έρχεται η Άνοιξη πάλι και είναι πιο δυνατή
Ανάσταση φέρνει και Γέννα ζωής !
Ανοίξτε Της δρόμο,
βγείτε στις γειτονιές και απλώστε Της λουλούδια και βάγια ελπίδας
εκείνα που κρύβατε στο χιόνι και το κρύο.
Κάψτε τα παλιά σε μια φωτιά γιορτής,
σε μια φωτιά από Ήλιο και από στάχια ξερά.
Ήρθε η ώρα για να’ ρθει ξανά …
