Από τον φόβο στο φως: Το ταξίδι της Μαρίας μέσα από τον καρκίνο του μαστού
Υπάρχουν γυναίκες που, όταν μιλούν, νιώθεις τη δύναμη της ζωής να σε διαπερνά. Η Μαρία Βαλσαμή, γυναίκα με εμπειρία καρκίνου μαστού – εκπαιδευμένη εθελόντρια του Πανελληνίου Συλλόγου Γυναικών με Καρκίνο Μαστού «Άλμα Ζωής», που μίλησε στο Newsbeast, είναι μία από αυτές.
Νόσησε στα 40 της, πάλεψε, νίκησε και σήμερα, μέσα από τον ρόλο της ως εθελόντρια στο «Άλμα Ζωής», στηρίζει άλλες γυναίκες που βαδίζουν τον ίδιο δρόμο. Η ιστορία της δεν είναι μόνο για τη μάχη με τον καρκίνο του μαστού, είναι μια ιστορία για τη δύναμη της πίστης, της αγάπης και της δεύτερης ευκαιρίας.
Θυμάστε τη στιγμή της διάγνωσης; Πώς την αντιμετωπίσατε τότε;
Θυμάμαι πολύ καθαρά τη στιγμή που έμαθα τη διάγνωση — είναι κάτι που δεν ξεχνιέται, γιατί κουβαλά πολύ έντονα συναισθήματα. Είχα ψηλαφίσει τον όγκο και μέσα μου ένιωθα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, όμως κρατούσα μέχρι τέλους την ελπίδα ότι δεν θα ήταν κάτι σοβαρό. Ακόμη και μετά το χειρουργείο, όταν ξύπνησα, περίμενα να ακούσω από τον γιατρό μου ότι όλα είχαν τελειώσει. Τον άκουσα να μου λέει: “Είσαι πάρα πολύ τυχερή” και για μια στιγμή πίστεψα πως είχα γλιτώσει εντελώς, αλλά εκείνος εννοούσε ότι ήμουν τυχερή γιατί οι λεμφαδένες μου δεν είχαν επηρεαστεί. Είχα πάρει την επιβεβαίωση ότι αυτό που αφαίρεσα ήταν καρκίνος. Ήταν σαν ο χρόνος να πάγωσε· ένιωσα ένα μείγμα φόβου, άρνησης, θυμού, αγωνίας και αδικίας θα μπορούσα να πω.
Όμως, πολύ γρήγορα μέσα μου ενεργοποιήθηκε ένα ένστικτο επιβίωσης. Είπα στον εαυτό μου ότι θα το αντιμετωπίσω, βήμα βήμα, με όση δύναμη έχω. Και από εκεί ξεκίνησε το ταξίδι της ανάρρωσης και της εσωτερικής μου μεταμόρφωσης.
Υπήρξε κάποιος άνθρωπος ή μια σκέψη που σας έδωσε κουράγιο εκείνες τις πρώτες μέρες;
Τις πρώτες μέρες, η δύναμη ήρθε από τους ανθρώπους που αγαπώ. Η οικογένειά μου, οι φίλοι μου και πάνω απ’ όλα τα παιδιά μου ήταν η κινητήρια δύναμή μου. Ήταν αυτοί που με έσπρωξαν να σταθώ στα πόδια μου και να πω “θα τα καταφέρω”. Όμως θυμάμαι και κάτι ακόμη — τότε, μου ήρθε στο μυαλό η κυρία Κλεοπάτρα Γαβριηλίδου, η τότε πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Γυναικών με Καρκίνο Μαστού «Άλμα Ζωής». Την είχα δει κάποτε στην τηλεόραση να μιλά για τον σύλλογο. Την είχα, λοιπόν, μέσα στο μυαλό μου σαν μια εικόνα δύναμης. Μία γυναίκα που το πέρασε, το ξεπέρασε και πλέον προσφέρει τόσο πολλά σε άλλες γυναίκες. Αυτή η εικόνα μου έδωσε κουράγιο και πίστη ότι κι εγώ μπορώ να τα καταφέρω.
Ποιες δυσκολίες συναντήσατε στη διάρκεια της θεραπείας και τι σας βοήθησε να τις ξεπεράσετε;
Οι δυσκολίες που αντιμετώπισα κατά τη διάρκεια της θεραπείας ήταν πολλές και διαφορετικές σε κάθε φάση. Ήταν πράγματα που αφορούσαν την καθημερινότητα — τη δουλειά, τα παιδιά, την ανάγκη βοήθειας και κατανόησης από τους γύρω μου, αλλά και το οικονομικό κομμάτι, που πάντα είναι ένα βάρος. Παράλληλα, υπήρχαν και οι πιο προσωπικές, εσωτερικές δυσκολίες. Η ανάγκη να συνεχίσω να νιώθω γυναίκα, όμορφη και επιθυμητή, μέσα στις αλλαγές του σώματος. Η ουλή στο στήθος, το “πόρτ”, η κάσκα (παγωμένο καπέλο) για να κρατήσουμε τα μαλλιά — κάθε ένα από αυτά ήταν μια μικρή μάχη. Όμως, κάθε φορά που λύγιζα, θυμόμουν τον σκοπό μου: να γίνω καλά, να επιστρέψω στη ζωή, στα παιδιά μου, στους ανθρώπους που αγαπώ. Και αυτή η σκέψη με βοήθησε να σταθώ όρθια και να συνεχίσω.
Πώς ήταν η καθημερινότητά σας εκείνη την περίοδο;
Η καθημερινότητά μου σίγουρα επηρεάστηκε. Μία φορά τη βδομάδα έπρεπε να είμαι στο νοσοκομείο για τη θεραπεία μου. Παρ’ όλα αυτά, προσπάθησα να κρατήσω τη δουλειά μου και μια κάποια ρουτίνα — ευτυχώς ήμουν σε οικογενειακή επιχείρηση και μπορούσα να είμαι όσο άντεχα. Υπήρχαν και μέρες που δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι, αλλά τις δέχτηκα, τις έζησα και συνέχισα. Προσπάθησα να διατηρήσω όσο μπορούσα μια αίσθηση κανονικότητας. Αυτό με βοήθησε να νιώθω ότι η ζωή προχωρά και εγώ μαζί της.
Πόσο σημαντική ήταν η στήριξη από οικογένεια, φίλους ή άλλες γυναίκες που πέρασαν το ίδιο;
Νιώθω ότι ήμουν πολύ τυχερή στο κομμάτι αυτό. Είχα ανθρώπους δίπλα μου που ήταν πραγματικά ουσιαστικά παρόντες — τόσο από την οικογένειά μου όσο και από το φιλικό μου περιβάλλον. Με στήριζαν σε κάθε στιγμή, με άκουγαν, με φρόντιζαν και μου έδιναν τη δύναμη να συνεχίσω. Μέσα από τον Σύλλογο Άλμα Ζωής ήρθα σε επαφή με γυναίκες που είχαν ήδη ξεπεράσει τη δυσκολία τους. Οι ιστορίες τους και η δύναμή τους αποτελούσαν έμπνευση. Παράλληλα, μέσα από το νοσοκομείο γνώρισα γυναίκες που βίωναν σε πραγματικό χρόνο όσα βίωνα και εγώ. Ήρθαμε πολύ κοντά και στηρίζαμε η μία την άλλη σε κάθε βήμα.
Υπήρξε κάποιο μικρό, απλό πράγμα που σας έδινε ελπίδα κάθε μέρα;
Μα ναι, τελικά τα απλά πράγματα είναι αυτά που αξίζουν στη ζωή. Δυστυχώς, τις περισσότερες φορές αρχίζουμε να το συνειδητοποιούμε μόνο όταν κάτι τόσο δύσκολο ή τραγικό συμβεί. Ένα χαμόγελο από τα παιδιά μου, ένα μήνυμα από έναν φίλο, μια βόλτα στον ήλιο και τη θάλασσα, η μυρωδιά του καφέ το πρωί — όλα αυτά απέκτησαν άλλο νόημα. Αυτές οι μικρές στιγμές ήταν που μου έδιναν ελπίδα κάθε μέρα. Μου θύμιζαν ότι, όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα, η ζωή συνεχίζει να έχει ομορφιά, φως και λόγους για να χαμογελάς.
Πότε νιώσατε για πρώτη φορά ότι αφήνετε πίσω τον φόβο;
Νομίζω πως άφησα πίσω τον φόβο τη στιγμή που κατάλαβα ότι έχω ήδη περάσει τα πιο δύσκολα. Όταν άρχισα να νιώθω ξανά δυνατή, να βλέπω τα αποτελέσματα των θεραπειών, να χαμογελώ αυθόρμητα, να κάνω σχέδια για το αύριο. Ήταν σαν να ξαναπήρα πίσω τη ζωή μου. Από εκείνη τη στιγμή, ο φόβος δεν εξαφανίστηκε τελείως — αλλά έπαψε να με ορίζει. Έμαθα να τον κοιτάζω κατάματα και να προχωρώ.
Πώς έχει αλλάξει η ματιά σας στη ζωή μετά από αυτή την εμπειρία;
Η ματιά μου στη ζωή έχει αλλάξει, αλλά όχι με τον τρόπο που πολλοί ίσως φαντάζονται. Δεν σημαίνει ότι κάθε μέρα ζω με ευγνωμοσύνη και φως — είμαι άνθρωπος, και καμιά φορά ξεχνάω, παρασύρομαι, πάω να κάνω τα ίδια λάθη που έκανα παλιότερα.
Όμως, τώρα υπάρχει μέσα μου ένα σημείο αναφοράς, μια εμπειρία που με επαναφέρει, που μου θυμίζει τι έχει πραγματικά αξία και πού θέλω να στρέφω την ενέργειά μου. Αυτή η εμπειρία έγινε η πυξίδα μου.
Προσπαθώ να μην αναβάλλω στιγμές χαράς ή αγάπης. Προσπαθώ να ζω πιο συνειδητά και να είμαι παρούσα — πραγματικά παρούσα — σε ό,τι ζω.
Τι σημαίνει για εσάς σήμερα η λέξη «υγεία»;
Η υγεία για μένα σήμερα σημαίνει ισορροπία — ανάμεσα στο σώμα, το μυαλό και την ψυχή. Σημαίνει να ακούω το σώμα μου, να σέβομαι τα όριά μου, να φροντίζω τον εαυτό μου με αγάπη, να είμαι πάντα τυπική στο τσεκ απ μου. Δεν είναι πια κάτι που θεωρώ δεδομένο. Είναι ένα δώρο που χρειάζεται φροντίδα.
Αν συναντούσατε μια γυναίκα που μόλις έμαθε τη δική της διάγνωση, τι θα της λέγατε;
Θα της έλεγα να μην νιώθει μόνη και να θυμάται ότι έχει μέσα της δύναμη — ακόμα κι αν τώρα δεν τη νιώθει. Να φροντίζει τον εαυτό της, να μιλάει, να εκφράζεται και να ζητάει βοήθεια όποτε τη χρειάζεται.
Να εμπιστευτεί τους γιατρούς της — είναι δίπλα της για να τη στηρίξουν και να τη βοηθήσουν να περάσει αυτή τη δυσκολία. Κάθε μικρό πράγμα που της δίνει χαρά ή ελπίδα — ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, λίγη ηλιοφάνεια, ένα μήνυμα αγάπης — είναι σημαντικό.
Η ζωή δοκιμάζει, η καρδιά αντέχει — φύλαξε τη δύναμή σου και μη φοβάσαι να προχωρήσεις!!
Ποιο μήνυμα ελπίδας θα θέλατε να αφήσετε μέσα από τη δική σας ιστορία;
Είμαι η Μαρία. Νόσησα στα 40 μου, πέρασα χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες, ορμονοθεραπεία. Σήμερα, στα 47 μου, είμαι εδώ: ζω, αγαπώ, απολαμβάνω κάθε στιγμή. Αν θέλω να δώσω ένα μήνυμα ελπίδας, είναι αυτό: η ζωή συνεχίζεται και μπορεί να είναι πιο αληθινή, πιο φωτεινή και πιο πολύ δική σου από ποτέ.
Τι θα θέλατε να αλλάξει γύρω από τον τρόπο που μιλάμε για τον καρκίνο του μαστού;
Ήδη έχουν γίνει σημαντικά βήματα: οι γυναίκες πλέον μιλούν ανοιχτά για τον καρκίνο του μαστού και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Υπάρχουν, όμως, ακόμα περιπτώσεις όπου το θέμα θεωρείται ταμπού, και αυτό πρέπει να εξαλειφθεί. Έτσι, όλες οι γυναίκες – ακόμα και στο πιο απομακρυσμένο χωριό, θα μπορούν να ενημερώνονται σωστά για τις προληπτικές εξετάσεις και να έχουν πρόσβαση σε αυτές.
Η ΠΡΟΛΗΨΗ ΣΩΖΕΙ ΖΩΕΣ!!
Ας μιλήσουμε ανοιχτά, ας σπάσουμε τα ταμπού, ας φροντίσουμε η γνώση και η πρόληψη να φτάνουν σε κάθε γυναίκα, παντού. Η ενημέρωση σώζει ζωές — και καμία γυναίκα δεν πρέπει να μένει πίσω.
Πανελλήνιος Σύλλογος Γυναικών με Καρκίνο Μαστού «Άλμα Ζωής»
Ηπείρου 11, 104 33, Αθήνα
Τ: +30 210 41 80 006
www.almazois.gr Ι www.synexizw.gr Ι www.greecerace.gr