ΗΛΕΚΤΡΑ Ραδιοτηλεοπτικός Σταθμός

Περισσότερες από δύο ώρες τηλεόρασης την ημέρα για τα παιδιά θα μπορούσαν να επηρεάσουν την ενήλικη συμπεριφορά και να οδηγήσουν σε εθισμούς. Ειδικότερα, αυτά τα παιδιά είναι πιο επιρρεπή στον εθισμό στα τυχερά παιχνίδια, το κάπνισμα, την κάνναβη και το αλκοόλ.

Σε αυτά τα ανησυχητικά συμπεράσματα κατέληξαν ερευνητές από τη Νέα Ζηλανδία, εξετάζοντας στοιχεία από περίπου 1.000 άτομα, από την παιδική τους ηλικία έως τα 45 τους χρόνια, την περίοδο μεταξύ 1972 και 1973.

Στην μακροχρόνια μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο International Journal of Mental Health and Addiction, κάθε δύο χρόνια τα παιδιά επέστρεφαν για επανεξέταση, εωσότου να συμπληρώσουν το 15ο έτος της ηλικίας τους. Οι γονείς συμπλήρωναν ερωτηματολόγια σχετικά με το πόση τηλεόραση παρακολουθούσαν.

Στη συνέχεια, οι συμμετέχοντες επέστρεφαν για επανεξέταση κάθε τρία έως πέντε χρόνια για προσωπικές συνεντεύξεις για την αξιολόγηση τεσσάρων πιθανών εθισμών.

Τα παιδιά παρακολουθούσαν κατά μέσο όρο δύο ώρες και είκοσι λεπτά τηλεόραση κάθε ημέρα μεταξύ των πέντε και 15 ετών.

Συνολικά, το 62% παρακολουθούσε περισσότερες από δύο ώρες την ημέρα, ενώ τα αγόρια ήταν πιο πιθανό να περνούν περισσότερη ώρα μπροστά από την τηλεόραση σε σύγκριση με τα κορίτσια.

Οι ερευνητές συμπέραναν τα εξής μοτίβα που παρατηρήθηκαν στην ενήλικη ζωή:

• το 37% διαγνώστηκε με διαταραχή χρήσης αλκοόλ.
• ένα άλλο 36% κάπνιζε και το 18% έκανε χρήση κάνναβης.
• το 18% είχε διαγνωστεί με εθισμό στα τυχερά παιχνίδια.

Η διάγνωση των παραπάνω εθισμών πραγματοποιήθηκε μέσω ερωτηματολογίων, που εξέταζαν εάν οι συμμετέχοντες αγωνίζονταν να ελέγξουν τη χρήση τους, αν είχαν σωματική εξάρτηση, αν αντιμετώπιζαν κοινωνικά προβλήματα ή αν έκαναν επικίνδυνη χρήση της εν λόγω ουσίας.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο τηλεοπτικός χρόνος που καταναλώνουμε συνδέεται με τη χαλάρωση και την απόλαυση που δε θεωρούνται προβληματικά σαν κίνητρα. Προειδοποίησαν, όμως, ότι τα ίδια αυτά κίνητρα συνδέονται επίσης με εθισμούς σε άλλες δραστηριότητες – όπως ο τζόγος ή το αλκοόλ.

Τα αποτελέσματα, ωστόσο, προέκυψαν μέσω της παρατήρησης, πράγμα που σημαίνει ότι οι επιστήμονες δεν μπορούν να αποδείξουν ότι η τηλεόραση αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης προβληματικών συμπεριφορών αργότερα στη ζωή.