Ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας για την Κυριακή Ε’ Λουκά
το μήνυμά του για την Κυριακή Ε’ Λουκά, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός μεταξύ άλλων τόνισε: “Αν η ψυχή μας συντονιστεί με τις λέξεις που εκφωνεί ο Ιερέας, είναι βέβαιο πως η πολυπόθητη ειρήνη, ως δώρο του Αγίου Πνεύματος, θα σκορπίσει τον σάλο και θα μας οδηγήσει στο ασφαλές λιμάνι της πίστεως”.
Παρακάτω ολόκληρο το μήνυμα:
Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα,
Ζοῦμε σὲ ἕναν ταλαιπωρημένο πλανήτη ἀπὸ τὶς κραυγές τῶν ἐμπολέμων στὰ πεδία τῶν μαχῶν καὶ ἀπὸ τὸ αἷμα τῶν ἀθώων στὶς ἐρειπωμένες πόλεις. Ἡ ψυχή μας ζητᾶ ὅσο τίποτε ἄλλο τὴν εἰρήνη καὶ ἡ καρδιά μας διψάει νὰ δεῖ ἐπιτέλους τοὺς ἀνθρώπους ἀδελφωμένους.
Ἡ λέξη «εἰρήνη», τόσο στὴν Παλαιὰ ὅσο καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη, ἔχει πολὺ μεγαλύτερο βάθος ἀπ΄ ὅσο νομίζουμε. Δὲν σημαίνει μόνο τὴν λήξη τῶν ἐχθροπραξιῶν ἀλλὰ τὴν ἐσωτερικὴ πληρότητα, τὴν πνευματικὴ ἁρμονία καὶ τὴν συμφιλίωση ἀνάμεσα στὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν Θεό. Στὴ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπή, ὁ ἀπόστολος Παῦλος συσχετίζει αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὴν εἰρήνη μὲ τὴν πίστη στὸν Χριστὸ καὶ καλεῖ τοὺς Ἑβραίους συμπατριῶτες του νὰ θεωρήσουν αὐτὴν τὴν πίστη ὡς τὸν μοναδικὸ δρόμο συνάντησης μὲ τὸν ἐπουράνιο Πατέρα ὅλων μας.
Ἡ ἁμαρτία, δηλαδὴ ὁ ἐκτροχιασμὸς ποὺ ἐπιλέξαμε ἀπὸ τὸν δρόμο ποὺ εἶχε χαράξει γιὰ μᾶς ὁ Θεός, ἔφερε στὸν ἄνθρωπο καὶ στὸν κόσμο ὁλόκληρο τὴν σύγχυση καὶ τὴν ταραχή. Μὲ τὴν ἁμαρτία, ὁ ἄνθρωπος ἔγινε ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ καὶ ἐχθρὸς τοῦ ἑαυτοῦ του. Ὁ μόνος ποὺ μπορεῖ νὰ φέρει καί πάλι στὸν ἄνθρωπο τὴν εἰρήνη, εἶναι ὁ Χριστός. Αὐτὸς ἄνοιξε ξανὰ τὸν δρόμο τῆς συνάντησης μὲ τὸν Δημιουργό μας. Αὐτός μᾶς φανέρωσε τὴν ἄπειρη πατρικὴ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά μας. Αὐτοῦ τὴν εἰρήνη ζητᾶμε συνεχῶς σὲ κάθε Θεία Λειτουργία.
Ἀμέσως, λοιπόν, μετὰ τὴν ἔναρξη τῆς Θείας Λειτουργίας μὲ τὸ «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρὸς τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», ἡ πρώτη δέηση ποὺ ἐκφωνεῖ ὁ Ἱερέας λειτουργός εἶναι: «Ἐν εἰρήνῃ τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν». Καλούμαστε δηλαδή, νὰ γεμίσουμε τὴν ψυχή μας μὲ τὴν εἰρήνη τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, ὥστε νὰ ἀτενίσουμε νοερὰ τὸ πρόσωπό Του καὶ νὰ ἀπευθύνουμε πρὸς Αὐτὸν τὴν προσευχή μας. Χωρὶς τὴν εἰρήνη τῆς πίστεως, ὁ νοῦς δὲν μπορεῖ νὰ κινηθεῖ πρὸς τὰ ἀπόκρυφα μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ ἡ πρώτη δέηση ἀποτελεῖ τὴν ἔναρξη μιᾶς σειρᾶς μικρῶν δεήσεων ποὺ ἔχουν ὡς βασικὸ αἴτημα τὴν εἰρήνη καὶ τὴ συμφιλίωση μὲ τὸ Θεό, μὲ τοὺς συνανθρώπους μας καὶ μὲ ὅλη τὴ δημιουργία. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ὀνομάζονται «εἰρηνικά». Ὁ Ἱερέας στέκεται μπροστὰ στὴν Ἁγία Τράπεζα καὶ μᾶς καλεῖ νὰ ἐναποθέσουμε μὲ ἐμπιστοσύνη ὅλους τοὺς φόβους, τὶς ἀγωνίες καὶ τὰ αἰτήματά μας στὰ χέρια τοῦ Κυρίου. Κάθε δέηση εἶναι ἕνας βαθὺς πόθος γιὰ μιὰ ζωὴ συμφιλιώσεως καὶ ἀγάπης. Καὶ ὁ Ἱερέας συνεχίζει:
«Ὑπὲρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου». Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο ὅραμα καὶ ἡ μεγάλη εὐχὴ ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητας σήμερα.
«Ὑπὲρ εὐσταθείας τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ ἐκκλησιῶν καὶ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως». Σὰν ἕνα καράβι πλέει ἡ Ἐκκλησία μας στὰ ἀγριεμένα κύματα τῆς κάθε ἐποχῆς. Τὸ πηδάλιο ὅμως κρατᾶ ὁ Κύριος καὶ Αὐτὸν παρακαλοῦμε νὰ κρατᾶ τὴν Ἐκκλησία σταθερὴ καὶ ἀταλάντευτη στὴν ἀλήθεια καὶ τὴν κοινὴ πίστη. Μόνον πάνω σὲ αὐτὰ τὰ δύο μπορεῖ νὰ στηριχτεῖ ἡ ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν.
«Ὑπὲρ τοῦ ἁγίου οἴκου τούτου καὶ τῶν μετὰ πίστεως, εὐλαβείας καὶ φόβου Θεοῦ εἰσιόντων ἐν αὐτῷ, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν». Παρακαλοῦμε τώρα τὸν Κύριο νὰ διαφυλάττει ἀβλαβῆ ἐπὶ αἰῶνες τὸν Ἱερό Ναὸ ποὺ βρισκόμαστε καὶ νὰ ἐκπληρώνει τὰ δίκαια αἰτήματα τῶν πιστῶν, ποὺ εἰσέρχονται σὲ αὐτὸν μὲ πίστη καὶ βαθιὰ εὐλάβεια.
«Ὑπέρ τοῦ Ἂρχιεπισκόπου ἡμῶν, τοῦ τιμίου πρεσβυτερίου, δηλαδὴ τῶν Ἱερέων, τῆς ἐν Χριστῷ διακονίας, δηλαδὴ τῶν Διακόνων, παντὸς τοῦ Κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν». Ἰδιαίτερα κατὰ τὴν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας, νιώθουμε τοὺς κινδύνους ποὺ συναντοῦν στὶς διακονίες τους οἱ λειτουργοί – Ἐπίσκοποι, Ἱερεῖς, Διάκονοι – καὶ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ γιὰ αὐτούς.
«Ὑπὲρ τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν ἔθνους, πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας ἐν αὐτῷ, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν». Ζητᾶμε ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ σταθεῖ δίπλα στό Ἔθνος καί τὴν πατρίδα μας, μὲ τὴν προϋπόθεση νὰ ἔχουμε διαρκῶς στραμμένη τὴν ἐλπίδα μας πρὸς Ἐκεῖνον.
«Ὑπὲρ τῆς πόλεως καὶ ἐνορίας ταύτης… τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν». Ὁ ἄπειρος Θεὸς βρίσκεται αὐτοπροσώπως καὶ πλήρης σὲ κάθε ἐνορία καὶ σὲ κάθε πόλη. Γιὰ Ἐκεῖνον δὲν ὑπάρχει ἡ μεγάλη καὶ ἡ μικρή Ἐνορία, τὸ σημαντικὸ καὶ τὸ ἀσήμαντο ποίμνιο, τὸ «μακρυὰ» καὶ τὸ «κοντά». Καὶ ἡ πιὸ μικρὴ σύναξη τῶν Χριστιανῶν εἶναι ὁ τόπος ποὺ κατοικεῖ καὶ ἀναπαύεται. Ἔτσι καὶ τώρα, ὁ Κυρίος στέκει ἀνάμεσά μας.
«Ὑπὲρ εὐκρασίας ἀέρων, εὐφορίας τῶν καρπῶν τῆς γῆς καὶ καιρῶν εἰρηνικῶν, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν». Ὁ ἄνθρωπος, ποὺ μὲ τὴν ἁμαρτία μετέβαλε ὁλόκληρη τὴ Δημιουργία σὲ πεδίο ἁρπαγῆς καὶ λεηλασίας, ἔρχεται τώρα νὰ ζητήσει ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ πάψει ἡ καταστροφικὴ ταραχὴ τῆς φύσεως καὶ νὰ ἔχει ὁ ἄνθρωπος τὸ περιβάλλον ὡς σύμμαχο στὶς εἰρηνικές του ἐργασίες.
«Ὑπὲρ πλεόντων, ὁδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αἰχμαλώτων καὶ τῆς σωτηρίας αὐτῶν, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν». Μὲ τὴν ἀγάπη ποὺ γεμίζει ὁ Χριστὸς τὶς καρδιές μας, ὅπου μποροῦμε προσφέρουμε στὸν συνάνθρωπό μας. Οἱ δυνάμεις μας ὅμως δὲν ἐπαρκοῦν. Ζητᾶμε τώρα ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ ἀναλάβει Ἐκεῖνος τὴν παρηγοριὰ τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴ σωτηρία τους ἀπὸ κάθε περίσταση.
«Ὑπὲρ τοῦ ρυσθῆναι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης θλίψεως ὀργῆς, κινδύνου καὶ ἀνάγκης, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. Ἀντιλαβοῦ, σῶσον, ἐλέησον καὶ διαφύλαξον ἡμᾶς ὁ Θεὸς τῇ σῇ χάριτι». Γεμάτη θλίψεις εἶναι αὐτὴ ἡ ζωή, γεμάτη πειρασμοὺς καὶ ἀντιξοότητες. Εἶναι στιγμὲς ποὺ ὁ νοῦς βρίσκεται σὲ πλήρη σύγχυση ἀπὸ τὰ ἀπανωτὰ χτυπήματα καὶ τὸ κορμὶ πάσχει ἀπὸ τὴν ἀσθένεια. Τότε, μόνον τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νὰ δώσει λύσεις καὶ μόνον ἡ ἀγάπη Του μπορεῖ νὰ παρηγορήσει καὶ νὰ στηρίξει.
Στὸ τέλος κάθε δεήσεως, ὁ ἱεροψάλτης, ὡς φωνὴ ὅλων μᾶς ἐπαναλαμβάνει τὸ «Κύριε ἐλέησον». Εἶναι ἡ στιγμή, τῆς ἐπίγνωσης πὼς οἱ δυνάμεις μας δὲν ἐπαρκοῦν, πὼς οἱ πτώσεις μας εἶναι διαρκεῖς, πὼς οἱ πνευματικοὶ κόποι μας δὲν εὐοδώνονται. Τὸ «Κύριε ἐλέησον» εἶναι μιὰ κραυγὴ πρὸς τὸν Χριστὸ νὰ ἀναλάβει Ἐκεῖνος ἀποκλειστικὰ τὴ σωτηρία μας.
Στὸ τέλος τῶν «Εἰρηνικῶν» μνημονεύουμε τὴν Παναγία καὶ ὅλους τοὺς ἁγίους καὶ ὁδηγούμαστε σὲ μιὰ ἀπὸ τὶς ὡραιότερες φράσεις ὁλόκληρης τῆς Θείας Λειτουργίας: «Ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα». Ἕνα κάλεσμα εἶναι αὐτὴ ἡ δέηση! Κάλεσμα γιὰ βαθιὰ ἀγάπη μὲ τοὺς ἀδελφούς μας καὶ παράδοση ὁλόκληρης τῆς ζωῆς μας στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ.
Ἀδελφοί μου,
Ὁ καθένας ἀπὸ μᾶς γνωρίζει πόσο συχνὰ ἡ ταραχὴ καὶ ὁ φόβος, ἡ ἀπογοήτευση καὶ ἡ ἐσωτερικὲς συγκρούσεις, τὸ παράπονο καὶ ὁ θυμὸς κατακλύζουν τὴν ψυχή μας καὶ ἐκδιώκουν τὴν γαλήνη καὶ τὴν εἰρήνη. Τὰ «Εἰρηνικὰ» ἀποτελοῦν μιὰ ἀνακεφαλαίωση ὅλων τῶν αἰτημάτων ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχει ἕνας ἄνθρωπος καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτό, ἐπαναλαμβάνονται ἀρκετὲς φορὲς κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας. Ἂν ἡ ψυχή μας συντονιστεῖ μὲ τὶς λέξεις ποὺ ἐκφωνεῖ ὁ Ἱερέας, εἶναι βέβαιο πὼς ἡ πολυπόθητη εἰρήνη, ὡς δῶρο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, θὰ σκορπίσει τὸν σάλο καὶ θὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸ ἀσφαλὲς λιμάνι τῆς πίστεως. Τρεῖς εἶναι οἱ προϋποθέσεις: ἡ ἐπίγνωση τῶν ἀσθενῶν μας δυνάμεων, ἡ ἀπόφασή μας νὰ μετανοοῦμε διαρκῶς καὶ ἡ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸ ἔλεος καὶ τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ. Ἕνα «Κύριε ἐλέησον» περιμένει ὁ Χριστὸς γιὰ νὰ μᾶς ἀγκαλιάσει. Ἂς χαρίσουμε στὸν ἑαυτό μας τὴν ἀπέραντη γαλήνη αὐτῆς τῆς ἀγκαλιᾶς.
Μὲ ὅλη μου τὴν πατρικὴ ἀγάπη,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.
Ακολούθησε το ORTHODOXIANEWSAGENCY.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις.