Εθνική Ελλάδας: Η νίκη επί της Σκωτίας «φώτισε» αρετές και αδυναμίες ενόψει Nations League – Ζητούμενο πλέον η ωριμότητα
Η Εθνική Ελλάδας κλείνει τον κύκλο των προκριματικών για το Παγκόσμιο Κύπελλο με την εκτός έδρας αναμέτρηση κόντρα στη Λευκορωσία την προσεχή Τρίτη στην Ουγγαρία, αλλά ήδη αποχαιρέτησε -προσωρινά- το ελληνικό κοινό με μια νίκη κόντρα στη Σκωτία, η οποία, όσο και αν δεν της… φαίνεται, αποδείχθηκε σημαντική.
Διότι, ανεξαρτήτως βαθμολογικής σημασίας, λειτούργησε ως μια βαθιά υπενθύμιση ότι το ταλέντο υπάρχει, το πρόσωπο βελτιώνεται, αλλά η ωριμότητα παραμένει ζητούμενο.
Κι όσο πλησιάζει η επόμενη αποστολή στο Nations League, τόσο περισσότερο γίνεται σαφές ότι η νέα αυτή ομάδα βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή, ανάμεσα στην ελπίδα και στην απαίτηση. Σε αυτή τη φάση της ιστορίας της, η Εθνική δεν παλεύει απλώς για αποτελέσματα. Παλεύει για να ξαναφτιάξει τη σχέση της με τον κόσμο και, κυρίως, με τον ίδιο της τον εαυτό.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει καταφέρει κάτι που έμοιαζε ανέφικτο λίγα χρόνια πριν: να επαναφέρει στοιχειώδη πίστη και μια αίσθηση κανονικότητας. Να δημιουργήσει την αίσθηση ότι η Ελλάδα είναι πλέον μια ομάδα με στιβαρή ταυτότητα, όχι ένα σύνολο συγκυριακών εξάρσεων.
Κι όλα αυτά δεν αλλάζουν με μια νίκη γοήτρου. Όμως τέτοια αποτελέσματα, όσο υποτυπώδη κι αν δείχνουν, σε κάνουν να θυμάσαι κάτι σημαντικό: οι μεγάλες ομάδες χτίζονται στις λεπτομέρειες, στα μικρά βήματα, στις νίκες που μοιάζουν «δίχως αντίκρισμα», όπως η χθεσινή, αλλά τελικά προσθέτουν σταθερά στο συνολικό αφήγημα.
Η Ελλάδα απέναντι στη Σκωτία έφερε στην επιφάνεια και πάλι τη διττή φύση αυτής της νέας γενιάς. Μια ομάδα που πείθει για 80 λεπτά, αλλά παίζει με τη φωτιά για 10. Μια ομάδα ικανή να ελέγχει τον ρυθμό, αλλά ταυτόχρονα ευάλωτη σε στιγμές έλλειψης συγκέντρωσης. Κι αυτή η αμφιθυμία αποτελεί, ίσως, τη μεγαλύτερη πρόκληση ενόψει του επόμενου Nations League.
Διότι, αν στα φιλικά δικαιολογείται η χαλάρωση, στα επίσημα δεν υπάρχει περιθώριο για τις «παιδικές ασθένειες» που είδαμε ξανά. Το Nations League δεν είναι απλώς ένας δευτερεύων θεσμός. Είναι, πρακτικά, η πρώτη μεγάλη δοκιμασία ενός πρότζεκτ που έχει υψηλές φιλοδοξίες. Είναι ο καθρέφτης που θα δείξει αν μπορούμε να σταθούμε ως ομάδα που απαιτεί από τον εαυτό της, όχι ως ομάδα που εύχεται.
Κι εδώ είναι η ουσία. Η Εθνική μπαίνει σε αυτή τη διοργάνωση όχι ως αουτσάιντερ, αλλά ως σύνολο που πρέπει να επιβεβαιώσει ότι ανήκει στο επόμενο επίπεδο. Όχι στο επίπεδο του «παλεύουμε», αλλά του «προκρινόμαστε». Όχι στο επίπεδο του «χάσαμε στις λεπτομέρειες», αλλά του «κέρδισαν οι λεπτομέρειες που ελέγξαμε».
Γιατί στο τέλος της ημέρας, η πορεία αυτής της ομάδας θα κριθεί από το αν μπορεί να μετατρέψει τις υποσχέσεις σε αποτέλεσμα. Από το αν μπορεί να αφήσει πίσω της τις στιγμές αφέλειας και να ενσωματώσει μια πιο «ενήλικη» προσέγγιση στο παιχνίδι της. Από το αν θα εμφανιστεί στο Nations League, όχι ως ομάδα που «δικαιούται περισσότερα», αλλά ως ομάδα που τα κατακτά.
Η νίκη απέναντι στη Σκωτία μπορεί να μην άλλαξε τη μοίρα του ομίλου, ίσως όμως να άλλαξε κάτι πιο ουσιαστικό: τη συνείδηση των παικτών ότι κάθε παιχνίδι είναι μια ευκαιρία να χτίσουν χαρακτήρα. Και από χαρακτήρα, αυτό το σύνολο έχει ανάγκη όσο τίποτα.
Το Nations League είναι το πρώτο μεγάλο τεστ. Ώρα να δείξει η Ελλάδα ότι δεν κυνηγάει απλώς το αποτέλεσμα, αλλά το επιβάλλει.