Με μητέρα πρόσφυγα από τη Σμύρνη και τσαγκάρη πατέρα από την Κάλυμνο, γεννιέται και βαφτίζεται ως Μαργαρίτα στη Σητεία, αλλά μεγαλώνει στις φτωχογειτονιές του Κερατσινίου. Οι τραγικές εμπειρίες έρχονται από τα παιδικά της χρόνια, όταν εκτός της σκληρής φτώχειας έχει ν’ αντιμετωπίσει τις διώξεις του πατέρα της στην Κατοχή. Ο τελευταίος συλλαμβάνεται από τους Γερμανούς, κάποια βράδια κοιμάται μαζί του στη φυλακή και ουσιαστικά τον “σώζει” από την εκτέλεση, όταν η μητέρα της την παραδίδει μαζί με τον καχεκτικό από την πείνα αδελφό της στο Γερμανό διοικητή λέγοντάς του ότι αν τον σκοτώσει θα αφήσει τα παιδιά της εκεί. Ο πατέρας σώζεται τότε αλλά δολοφονείται το 1947 στην Κρήτη στα σκληρά χρόνια του εμφυλίου, αφήνοντας πίσω του χήρα και ορφανά.
Η μικρή Μαργαρίτα μπαίνει στη βιοπάλη από 11 χρονών πουλώντας με καρότσι ψωμί στους δρόμους. Η μητέρα της δουλεύει στα Λιπάσματα για πέντε δραχμές, φέρνει σπίτι το φαγητό που της δίνουν στη δουλειά και το ξαναμαγειρεύει ώστε να τρώνε τα παιδιά. Πριν ακόμα κλείσει τα 14 χρόνια παντρεύεται, κάνει δύο παιδιά αλλά χωρίζει πολύ γρήγορα με αποτέλεσμα πριν ακόμα ενηλικιωθεί να είναι χωρισμένη άνεργη που πρέπει να μεγαλώσει δύο παιδιά. Δουλεύει εργάτρια στα Λιπάσματα, στον Παπαστράτο στο πακετάρισμα αλλά φεύγει από τις δουλείες για ν’αποφύγει τις παρενοχλήσεις από προϊσταμένους. Αναγκάζεται να δουλέψει μέχρι και στη χωματερή του Σχιστού για πέντε δραχμές την ημέρα.
Η μεγάλη αλλαγή στη ζωή της έρχεται όταν κάποιοι γείτονες που την έχουν ακούσει να τραγουδά της ζητούν να εμφανιστεί το Σαββατοκύριακο σε κέντρο στο Μύλο στο Πέραμα για ένα δεκάρικο. Μη έχοντας ούτε φόρεμα να φορέσει δανείζεται ένα κοντό φουστάνι από μια φίλη της, βάζει μια πετσέτα στα πόδια και όταν την βλέπει η μητέρα της λιποθυμά θεωρώντας ότι το παιδί της παίρνει άσχημο δρόμο. Το μεροκάματο πηγαίνει στις 15 δρχ. αλλά τραγουδά από τις 9 το βράδυ μέχρι τα ξημερώματα. Ο τυφλός μαέστρος Στέλιος Χρυσίνης τη στέλνει γι ακρόαση στον Πανελλήνιο Σύλλογο ώστε να πάρει άδεια τραγουδίστριας από τον γνωστό συνθέτη Σπύρο Περιστέρη.
Ακόμα και όταν βγάζει το πρώτο της 45ρι, η μητέρα της ακούγοντας την στο ραδιόφωνο κλαίει και απαντά σε όσους τη ρωτούν ποια είναι αυτή η Σακελλαρίου που τραγουδά “Είναι μια μακρινή συγγενής του ανδρός μου”. Πλέον εμφανίζεται δίπλα στους Τσιτσάνη- Μπιθικώτση το μεροκάματο ανεβαίνει στις 75 δρχ και μετά στις 500 αλλά το όνομά την δεν υπάρχει καν στην ταμπέλα του μαγαζιού και στις εκκλήσεις της στον ιδιοκτήτη ο τελευταίος απαντά ότι δεν το βάζει για “…να μην το πάρει ο αέρας”…
Η επόμενη τεράστια αλλαγή στη ζωή της έρχεται στα 23 της χρόνια όταν παντρεύεται τον δεύτερο σύζυγό της Στέφανο Σιδηρόπουλο με τον οποίο αποκτά τρία παιδιά, ενώ ανοίγουν το περίφημο κέντρο “Κουίν Αν” το οποίο για επτά χρόνια κυριαρχεί στη νύχτα, στα τραπέζια του οποίου συνωστίζονται Έλληνες και ξένοι σταρ της εποχής, ενώ τα σουξέ διαδέχονται το ένα το άλλο :“Αυτός ο άνθρωπος”, “Σώσε με”, ‘Μια ζωή πληρώνω” “Ιστορία μου αμαρτία μου”, “Κι αν κάνω άτακτη ζωή” και τόσα άλλα.
Το διαζύγιο της μετά από επτά χρόνια γάμου την επιβαρύνει ψυχολογικά και σωματικά, αλλά ανταπεξέρχεται τις δυσκολίες με τον αυθόρμητο πηγαίο χαρακτήρα της και την αγάπη παιδιών και εγγονιών.