ΗΛΕΚΤΡΑ Ραδιοτηλεοπτικός Σταθμός

Το «τουρνικέ» ή όπως είναι αλλιώς γνωστός ο ιμάντας ίσχαιμης περίδεσης, κατάφερε να κρατήσει στη ζωή τον 31χρονο αστυνομικό, ο οποίος δέχθηκε ναυτική φωτοβολίδα στο πόδι κατά τη διάρκεια επεισοδίων στον Ρέντη.

Η λέξη αποδίδεται και σε ένα αιμοστατικό εξάρτημα που όπως αποδείχθηκε έχει πολύ χρήσιμη εφαρμογή για την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Συγκεκριμένα πρόκειται για ένα είδος σφιχτής ταινίας, που χρησιμοποιείται για να περιοριστεί ή και να διακοπεί η ροή του αίματος σε μία πληγή, ώστε να αποφευχθεί η ακατάσχετη αιμορραγία, που μπορεί να αποβεί μοιραία.

Έρευνες έχουν δείξει ότι τα αυτοσχέδια τουρνικέ είναι αποτελεσματικά έως και στο 60% των περιπτώσεων, όμως η χρήση τους πρέπει να γίνεται οπωσδήποτε από άτομα που έχουν λάβει εκπαίδευση, αφού ελλοχεύει ο κίνδυνος καταστροφής των ιστών.

Ο Αναστάσιος Γιακουμής, ειδικός παθολόγος και διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μίλησε στο Star  και εξήγησε πώς μπορεί να εφαρμοστεί. το πολύ χρήσιμο εργαλείο. Το τουρνικέ, όπως αναφέρεται, μπορεί να το προμηθευτεί κανείς από το διαδίκτυο ή από κατάστημα με ιατρικό ή στρατιωτικό εξοπλισμό και παίζει καταλυτικό ρόλο, για να σταματήσει η αιμορραγία όπως έγινε με τον 31χρονο αστυνομικό στου Ρέντη.

Τουρνικέ: Πώς μπορεί να εφαρμοστεί

«Εφαρμόζεται 5 με 10 εκατοστά πάνω από το σημείο του τραυματισμού, δηλαδή στο σημείο που θέλουμε να ελέγξουμε την αιμορραγία. Φτιάχνουμε τη θηλιά και περιστρέφουμε γύρω από το άκρο και κολλάμε το αυτοκόλλητο στο λουράκι» είπε ο κ. Γιακουμής για το τουρνικέ.

«Για να εξαντλήσουμε οποιοδήποτε περιθώριο χαλαρότητας, περιστρέφεται και ο μοχλός μέχρι και τρεις φορές, και ασφαλίζουμε με το λουράκι. Βλέπουμε εάν έχει σταματήσει λουράκι» συνέχισε.

Σε περίπτωση που κάποιος δεν έχει ιμάντα, ο ειδικός παθολόγος πρόσθεσε πως μπορεί να εφαρμόσει τη ζώνη ή τη γραβάτα, με μοναδική προϋπόθεση να τα τοποθετήσει πολύ σφιχτά στο σημείο του τραυματισμού, για να σταματήσει η αιμορραγία.

Τουρνικέ: Πότε χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά

Η πρώτη αναφορά για χρήση τουρνικέ καταγράφεται στο πολύ μακρινό 200 π.Χ., με τις σχετικές αναφορές να εκτείνονται μέχρι το 500 μ.Χ. Η συγκεκριμένη τεχνική ήταν πολύ συχνή την περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ενώ στις πληγές εφαρμόζονταν αντικείμενα όπως δερμάτινες ζώνες και χάλκινα δαχτυλίδια.

Ο John-Louis Petit (1674-1760), ένας Παριζιάνος χειρουργός, ήταν ο πρώτος από πολλούς που εισήγαγε βελτιώσεις στο τουρνικέ. Το 1718, ο Petit προσάρτησε έναν κυκλικό επίδεσμο σε μια βίδα και ένα δερμάτινο επίθεμα για να ασκήσει πίεση σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Αυτό το τουρνικέ τύπου Petit έγινε το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο τουρνικέ κατά τη διάρκεια του 1800, πιθανώς λόγω του απλού αλλά αποτελεσματικού σχεδιασμού του. Αυτό το τουρνικέ λέγεται ότι χρησιμοποιήθηκε από τον Δρ Leonard Gillespie (1758-1842), τον χειρουργό που ανατέθηκε στο πολεμικό πλοίο HMS Victory το 1805. Το HMS Victory διοικήθηκε από τον Horatio Nelson (1785-1805), έναν από τους πιο διάσημους Βρετανούς ναυτικούς ήρωες.

Πολλές είναι, επίσης, οι ιστορικές αναφορές για χρήση τουρνικέ στον αμερικανικό εμφύλιο, ενώ στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο η χρήση έγινε κατάχρηση, με τα αναμενόμενα, κακά αποτελέσματα.