Η συντριπτική πλειονότητα, ωστόσο, των ερευνών καταλήγουν ότι σε περίπτωση σύγκρουσης ή εκτροχιασμού ενός συρμού, οι ζώνες όχι μόνο δεν θα προστάτευαν τους επιβάτες, αλλά θα αποτελούσαν και αιτία απώλειας περισσότερων ζωών.
Μία από τις πιο ενδελεχείς έρευνες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας διήρκησε πέντε χρόνια και διεξήχθη από το Συμβούλιο Ασφάλειας και Προτύπων Σιδηροδρόμων της Βρετανίας (2007), το οποίο μελέτησε έξι σιδηροδρομικά ατυχήματα που σημειώθηκαν μεταξύ 1996 και 2004.
Αρχικά, μία προσομοίωση σύγκρουσης τρένου με ανδρείκελα που «φορούσαν» ζώνες που αγκαλιάζουν τη μέση (βλ. αεροπλάνα) έδειξε ότι τα ανδρείκελα περιστράφηκαν με τέτοια δύναμη που οι σοβαροί τραυματισμοί στον αυχένα ήταν αναπόφευκτοι.
Όταν χρησιμοποιήθηκαν ζώνες τριών σημείων, τα αποτελέσματα ήταν πιο ενθαρρυντικά, μιας και κατάφεραν να συγκρατήσουν τους επιβάτες στη θέση τους. Στον αντίποδα, η ενσωμάτωση τέτοιους είδους ζωνών απαιτεί αλλαγές στον σχεδιασμό των καθισμάτων ώστε να καταστούν πιο άκαμπτα. Ένα άκαμπτο κάθισμα, ωστόσο, μπορεί να αποδειχθεί θανατηφόρο σε περίπτωση που προσκρούσει σε αυτό ένας επιβάτης ο οποίος δεν κάνει χρήση της ζώνης ασφαλείας.
Ακόμα, όμως, και αν όλοι φορούσαν ζώνες ασφαλείας, η έρευνα έδειξε ότι οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές θα ήταν μεγαλύτερες. Ειδικότερα, στα έξι ατυχήματα που εξετάστηκαν από το Συμβούλιο Ασφάλειας και Προτύπων Σιδηροδρόμων της Βρετανίας, τη ζωή τους έχασαν συνολικά 11 άνθρωποι. Το υπολογιστικό σύστημα μοντελοποίησης, ωστόσο, έδειξε ότι αν φορούσαν ζώνες όλοι οι επιβάτες, ο αριθμός των νεκρών θα έφτανε τους 88, δηλαδή θα ήταν οκτώ φορές μεγαλύτερος.
Διαβάστε την συνέχεια στο Youweekly.gr