Κατά την περίοδο της κατοχής συνεργάζεται με τη Σοφία Βέμπο, τον μουσικό Γιάννη Σπάρτακο, τον Αλέκο Σακελλάριο τραγουδάει σε επιθεωρήσεις και θεατρικές παραστάσεις και καθιερώνεται ως «βασίλισσα της τζαζ» με αφορμή την ερμηνεία της στο «Θα σε πάρω να φύγουμε» σε σύνθεση Γ. Σπάρτακου και στίχους Α. Σακελλάριου.
Ρένα Βλαχοπούλου: 19 χρόνια χωρίς την Κόμισσα της Κέρκυρας
Στο τέλος της δεκαετίας του 1940 περιόδευσε με τον Σπάρτακο και με μεγάλη επιτυχία σε Κύπρο, Τουρκία, Αίγυπτο και Αμερική.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 θα τραγουδήσει σε πολλές επιθεωρήσεις και το 1954 θα εμφανιστεί πρώτη φορά ως ηθοποιός στην επιθεώρηση «Σουσουράδα» με τον Νίκο Σταυρίδη.
Το 1956 ξεκινάει η επιτυχημένη κινηματογραφική της πορεία με την ταινία «Πρωτευουσιάνικες περιπέτειες» του Γιάννη Πετροπουλάκη. Η συνεργασία της με τον Γιάννη Δαλιανίδη θα έρθει μετά την εμφάνισή της στην «Οδό Ονείρων» του Μάνου Χατζιδάκι στο θέατρο Μετροπόλιταν.
Το 1963 η πρώτη ταινία μιούζικαλ της Φίνος Φιλμ, «Μερικοί το προτιμούν κρύο», σημειώνει μεγάλη εμπορική επιτυχία και ακολουθεί μία σειρά επιτυχημένων ταινιών από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 και μέχρι την αρχή της δεκαετίας του 1970.
Η καριέρα της Ρ. Βλαχοπούλου μοιράζεται ανάμεσα στο τραγούδι, το θέατρο και τον κινηματογράφο και στέφεται διαρκώς με επιτυχίες. Το 1966 φτιάχνει δικό της θίασο μαζί με τον Γιώργο Κωνσταντίνου.
Το κινηματογραφικό κοινό στην Ελλάδα αγάπησε την Ρένα Βλαχοπούλου και ταινίες της όπως «Κάτι να καίει» (1963), «Η χαρτοπαίχτρα» (1964), «Κορίτσια για φίλημα» (1965), «Φωνάζει ο κλέφτης» (1965), «Η βουλευτίνα» (1966), «Ραντεβού στον αέρα» (1966), «Βίβα Ρένα» (1967), «Η Παριζιάνα» (1969), «Η θεία μου η χίπισσα» (1970), «Μια τρελλή, τρελλή σαραντάρα» (1970), «Μια Ελληνίδα στο χαρέμι» (1971), «Η Κόμισσα της Κέρκυρας» (1972), αλλά και άλλες πολλές παραμένουν μέχρι σήμερα δημοφιλείς.
Μοναδική κωμικός, εξαίρετη τραγουδίστρια, πηγαίο ταλέντο με αξεπέραστες δυνατότητες αυτοσχεδιασμού και μία πληθωρική προσωπικότητα, η Ρένα Βλαχοπούλου έφυγε από τη ζωή στις 29 Ιουλίου 2004
Στο βίντεο που ακολουθεί θα δείτε αποσπάσματα από την επιθεώρηση της Ρένας Βλαχοπούλου «Τρίχες και Τρίχες… Τρίχες» σε κείμενα των Κώστα Νικολαΐδη και Πυθαγόρα Παπασταματίου, σκηνοθεσία και χορογραφία Φώτη Μεταξόπουλου και μουσική του Ζακ Ιακωβίδη, η οποία «ανέβηκε» στο θέατρο Δελφινάριο το καλοκαίρι του 1978.