ΗΛΕΚΤΡΑ Ραδιοτηλεοπτικός Σταθμός

«Κάποια στιγμή φεύγει ένα μπουκάλι, το κρατούσε μία συνάδελφος, και έσταξε από τη μία πλευρά και έγινε μαύρη η δερματίνη, ξέβαψε», θυμήθηκε η Έλενα Παπαρίζου για τη συμμετοχή της στη Eurovision, το 2001 και συνέχισε:

«Η EBU είναι πάντα πολύ οργανωμένη, υπάρχουν γιατροί, καθαριστήρια, οτιδήποτε χρειάζεσαι είναι οργανωμένο, ώστε να ξέρει κάθε delegation πού μπορεί να πάει. Μας στέλνουν σε ένα καθαριστήριο – και ξέρετε, οι Σουηδοί με τους Δανούς και τους Νορβηγούς μιλάμε μεταξύ μας, αλλά οι Δανοί είναι λίγο πιο δύσκολο να τους καταλάβεις. Εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω τα πάντα, κοχλάζει ο λαιμός τους με έναν τρόπο και δεν τα καταλαβαίνω όλα. Και προσπαθεί να βάλει κάποιο υγρό πάνω, αλλά γίνεται χειρότερο.

Πάει να το βάλει στην πρέσα και πάει, μαύρισε όλο το ρούχο! Κλάμα, κακό, να έχω βγει από το καθαριστήριο, να κλαίω και να με ακούει όλη η Κοπεγχάγη. “Το ρούχο μου! το ρούχο μου!”. Δεν είχα άλλο ρούχο! Ήρθε όμως η Μαρίνα η Κερεκλίδου, η σχεδιάστρια από τη Σουηδία, με ό,τι ύφασμα της έμεινε και αντικατέστησε το ένα κομμάτι. Κουβαλούσε τη ραπτική μηχανή στο ξενοδοχείο, ένας χαμός. Το έκανα πρόβα και στο τέλος όλα καλά».

«Εννοείται δεν μπορούσα να κάτσω, δεν το έχω ξαναζήσει. Ήταν τόσο βαθύ το ντεκολτέ που με το που καθόμουν άνοιγε όλο. Είχα πάρει μία εσάρπα, είχα τυλιχτεί κι είχα κάτσει ψηλά σε ένα σκαμπό», είπε χαρακτηριστικά.