Όσοι περιμέναμε αλλαγή πολιτικής από το Βερολίνο στο ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων, με την ανάληψη της ηγεσίας από τον Όλαφ Σολτς, μάλλον τρέφαμε φρούδες ελπίδες.
Όσοι περιμέναμε αλλαγή πολιτικής από το Βερολίνο στο ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων, με την ανάληψη της ηγεσίας από τον Όλαφ Σολτς, μάλλον τρέφαμε φρούδες ελπίδες. Ο νέος καγκελάριος Όλαφ Σολτς είπε ένα ηχηρό όχι στο ενδεχόμενο να πληρώσει το Βερολίνο αποζημιώσεις για όσα φρικαλέα διέπραξε σε χώρες της Ευρώπης κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, διαμηνύοντας πως το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να… χτίσει κανά μνημείο.
Ο Σολτς, κατά την επίσκεψή της στη Βαρσοβία είπε το πρώτο «nein» προσθέτοντας ότι είναι πολύ χαρούμενος που στο Βερολίνο «θα χτιστεί μνημείο για τα θύματα της Πολωνίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο»!
Πάγιο ελληνικό αίτημα
Τις εξελίξεις σε αυτό το κεφάλαιο ιστορίας ανάμεσα στη Γερμανία και την Πολωνία παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και η ελληνική πλευρά. Πάγιο αίτημα της κάθε κυβέρνησης είναι η ικανοποίηση των ελληνικών διεκδικήσεων, που στηρίχθηκαν διαχρονικά από το γερμανικό κόμμα “Η Αριστερά” με δηλώσεις και εκδηλώσεις.
Η επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα μέσα Μαρτίου του 2015 στο Βερολίνο, συνέπεσε με την αναζωπύρωση, ίσως και την πυροδότηση του δημόσιου διαλόγου στη Γερμανία για τις ελληνικές επανορθώσεις και το κατοχικό δάνειο.
Η πολιτική επιστήμων Γκεζίνε Σβαν, πρόεδρος της Επιτροπής Θεμελιωδών Αξιών του SPD, είχε υποστηρίξει τότε στο Spiegel ότι “πολιτικά η υπόθεση είναι σαφής, θα πρέπει να προσεγγίσουμε οικονομικά τα θύματα και τους συγγενείς τους… πρόκειται για την αναγνώριση ότι στην Ελλάδα έχουμε διαπράξει μια τρομερή αδικία”.
Αλλά και ο εκ των τότε αντιπροέδρων του SPD Ραλφ Στέγκνερ υποστήριξε ότι η συζήτηση για αποζημιώσεις πρέπει να γίνει, αλλά δεν θα πρέπει να συνδεθεί με τη συζήτηση για την ευρωκρίση.
Ο βουλευτής των Πρασίνων, Άντον Χοφράιτερ, που μετά τις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου ακούστηκε για το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, είχε τότε υποστηρίξει ότι οι ελληνικές αξιώσεις δεν μπορούν να αγνοηθούν, το κεφάλαιο αυτό δεν έχει κλείσει οριστικα, ούτε πολιτικά ούτε ηθικά.“Καλό θα ήταν η γερμανική κυβέρνηση να αναζητήσει το διάλογο με την ελληνική για την επεξεργασία των γερμανικών εγκλημάτων, για μια πολιτική λύση”.
Το θέμα δεν σταμάτησε ποτέ να απασχολεί τη Γερμανία, την επιστημονική υπηρεσία της γερμανικής Βουλής, (η θέση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης είναι βάσιμη από την άποψη του Διεθνούς Δικαίου, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι δεσμευτική), αλλά και το ίδιο το νομοθετικό σώμα.
Ενδεικτικό το τελευταίο ψήφισμα της προηγούμενης κυβέρνησης, ανήμερα της συμπλήρωσης 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση, που απέρριψε με τις ψήφους του μεγάλου συνασπισμού, στους οποίους ανήκαν και οι Σοσιαλδημοκράτες, ψήφισμα των Πρασίνων, στο οποίο ζητούσαν από τη Βουλή μεταξύ άλλων να αναγνωρίσει ότι το θέμα των επανορθώσεων και αποζημιώσεων παραμένει ανοιχτό και ότι η Ελλάδα ουδέποτε παραιτήθηκε από σχετικές αξιώσεις. Σκοπός της πρωτοβουλίας τους ήταν να ξεκινήσει ένας διάλογος ανάμεσα στις δύο χώρες.
Με πληροφορίες από: DW