Αυτήν την στιγμή, παιδιά που έχουν υποστεί κακοποιητικές συμπεριφορές ή παιδιά που κρίθηκε ότι μεγαλώνουν σε ακατάλληλο οικογενειακό περιβάλλον φιλοξενούνται στα νοσοκομεία Παίδων της Αττικής. Μάλιστα, σε τηλεοπτική εκπομπή μίλησε και μία μητέρα, περιγράφοντας τις συνθήκες κάτω από τις οποίες μεγαλώνει το παιδί της.
«Εγώ θα τοποθετήσω το πρόβλημα λίγο πριν φτάσουμε εδώ, για τον τρόπο και τον λόγο που βρισκόμαστε εδώ. Βρισκόμαστε στο Παίδων όμηροι ενός ανορθολογικού συστήματος που στην προσπάθειά του να προστατέψει παιδιά που όντως κακοποιούνται ή βιώνουν δυστυχία ή πείνα, μεταφέρουν και παιδιά, έπειτα από οποιαδήποτε καταγγελία που μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε, έστω και κακόβουλα για να βλάψει μία οικογένεια. Αφειδώς δίνονται οι εισαγγελικές εντολές, αυτό το λένε και μέσα στο νοσοκομείο, γίνεται κατάχρηση των εισαγγελικών εντολών που είναι ένα πάρα πολύ σκληρό μέτρο και για τα παιδιά και τις οικογένειες», είπε αρχικά η κ. Γεωργία και συμπλήρωσε:
«Οι εισαγγελείς λένε εάν τους επισκεφθείς ότι είναι σημείο των καιρών και λόγω της περιρέουσας ατμόσφαιρας και για να διασφαλίσουν τις θέσεις τους, πρέπει να δίνουν αυτές τις εντολές, εγώ δεν το ενστερνίζομαι αυτό, είναι πάρα πολύ σκληρό το μέτρο. Οι περισσότεροι από τους κοινωνικούς λειτουργούς που έρχονται στα σπίτια έχουν βγάλει ένα ΤΕΙ, δεν ξέρουν να μιλήσουν, μπαίνουν μέσα στα σπίτια και σε υποτιμούν με τον χείριστο τρόπο. Επειδή έχουν την καταγγελία έχουν στο μυαλό τους μία κατάσταση και δεν κοιτούν να βρουν με αντικειμενικότητα τι έχει συμβεί. Μετρούν τα τετραγωνικά, καταγράφουν έπιπλα και μεταφράζουν την αφοσίωση των γονιών σε σύστημα μεγέθους συμπεριφορών ανεκτών από την κοινωνία. Τα σώματα και οι ψυχές των παιδιών μας ποσοστικοποιούνται κατά τον μέσο όρο».
Στο πλαίσιο αυτό, η κ. Γεωργία έκανε λόγο για έλλειψη ψυχογολικής υποστήριξης. «Τα παιδιά εδώ τιμωρούνται, όπως και οι γονείς, κι τις περισσότερες φορές όταν γίνεται δικαστήριο τα παιδιά που βρίσκονται εδώ μέσα για 90 μέρες, γυρνούν σπίτια τους. Οι συνθήκες εδώ είναι συνθήκες κράτησης και είναι χείριστες για τα παιδιά, τα οποία κυκλοφορούν εξαγριωμένα από δωμάτιο σε δωμάτιο ουρλιάζοντας, χωρίς να έχουν ούτε χώρο να προαυλίζονται. Υποτυπωδώς έρχονται εδώ δάσκαλοι για μισή ώρα», κατήγγειλε η μητέρα και συνέχισε λέγοντας:
«Δεν υπάρχει στην Ελλάδα η ψυχολογική υποστήριξη για εφήβους και οικογένειες και έτσι οδηγούμαστε εδώ που είμαστε. Τα παιδιά έρχονται υγιή εδώ».
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του Χαμόγελου του Παιδιού, Κώστας Γιαννόπουλος αναφέρθηκε στις περιπτώσεις παιδιών που καταλήγουν στις δομές και ξεκαθάρισε το πλαίσιο που ακολουθείται.
«Όταν γίνεται αναφορά, ο εισαγγελέας δίνει εντολή να γίνει έρευνα στις υπηρεσίες του δήμου, οι οποίοι είναι υποστελεχωμένοι, δεν φταίνε οι κοινωνικοί λειτουργοί που δεν προλαβαίνουν, που δεν έχουν δυνατότητες και χρειάζονται επιμόρφωση. Από εκεί και πέρα ο εισαγγελέας δεν υπάρχει περίπτωση να αφαιρέσει ένα παιδί από την οικογένειά του με ασήμαντη αφορμή. Ακριβώς επειδή βρίσκονται σε αυτά τα αδιέξοδα, που είναι μόνοι τους, χωρίς υπηρεσίες και χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω καταστάσεις, και χωρίς τα απαραίτητα εργαλεία», δήλωσε αρχικά και συνέχισε τονίζοντας πως: «Στη συνέχεια, το πρόβλημα που έχουν οι εισαγγελείς είναι ότι τα παιδιά που πάνε στα νοσοκομεία, τα οποία πάντοτε ήταν περισσότερα ή λιγότερα, τώρα με νόμο τα παιδιά πρέπει να πηγαίνουν μόνο στα κρατικά ιδρύματα τα οποία είναι υποστελεχωμένα. Τα παιδιά δεν πρέπει να είναι στα νοσοκομεία. Στην αρχή πηγαίνουν στα νοσοκομεία για να κάνουν εξετάσεις. Η κατάσταση ξέφυγε γιατί τα δημόσια ιδρύματα δεν έχουν χώρους για να πηγαίνουν τα παιδιά».
«Πρέπει να φτιαχτεί ένα συνολικό πλαίσιο πρόληψης της κακοποίησης»
Τέλος, ο ψυχολόγος Στέφανος Αλεβίζος τοποθετήθηκε σχετικά με τα παιδιά που μεγαλώνουν στα νοσοκομεία. «Το βασικό είναι να καταλάβουμε ότι έχουμε παιδιά στα νοσοκομεία τα οποία δεν είναι άρρωστα, είναι εκεί για κοινωνικούς λόγους και μεγεθύνουμε το τραύμα τους, κι τα κακοποιούμε εκ νέου. Δεν ξέρουν για ποιον λόγο είναι στις δομές, δεν έχουν υποστηριχθεί από το σύστημα», επεσήμανε.
Κλείνοντας, τόνισε πως ο κίνδυνος της κακοποίησης ενός παιδιού βρίσκεται παντού. «Αυτά τα παιδιά απομακρύνθηκαν απ΄ την οικογένειά τους επειδή κακοποιήθηκαν. Άρα πρέπει να φτιαχτεί ένα συνολικό πλαίσιο πρόληψης της κακοποίησης», κατέληξε ο κ. Αλεβίζος.