Φυσικά δεν έχουν τη δύναμη να τις επιβάλλουν, καθώς μόνο η Βουλή των Κοινοτήτων μπορεί να αποφασίσει τη διάλυσή της και τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, υπερψηφίζοντας πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης. Δεδομένου ότι οι Συντηρητικοί διαθέτουν πλειοψηφία 71 εδρών μετά τη νίκη τους τον Δεκέμβριο του 2019, ουσιαστικά είναι στο χέρι του διαδόχου της Τρας να αποφασίσει αν θα αναβαπτιστεί στη λαϊκή εντολή ή θα προσπαθήσει να σηκώσει το… σταυρό του μαρτυρίου ως τον Ιανουάριο του 2025.
Αν ο επόμενος πρωθυπουργός επιθυμεί πρόωρες εκλογές θα πρέπει να τις ζητήσει από τον βασιλιά Κάρολο κι από τη στιγμή που θα λάβει την τυπική έγκρισή του, οι κάλπες θα στηθούν ύστερα από 25 μέρες.
Η εναλλαγή τριών Συντηρητικών πρωθυπουργών τα ισάριθμα τελευταία χρόνια, με εκλογές ή χωρίς (Τερέζα Μέι, Μπόρις Τζόνσον, Λιζ Τρας) λοιδορήθηκε από τον Στάρμερ ως «περιστρεφόμενη πόρτα χάους» και ο ίδιος αποφάνθηκε πως οι Τόρις δεν έχουν πλέον τη λαϊκή εντολή να κυβερνούν.
Οι δημοσκοπήσεις το επιβεβαιώνουν περίτρανα, αφού οι ακραίοι πειραματισμοί της Λιζ Τρας στην οικονομία, σε συνδυασμό με την πασιφανή έλλειψη ηγετικών προσόντων, προξένησαν τεράστια ζημιά στο κόμμα. Στις δημοσκοπήσεις της τελευταίας εβδομάδας, από το έγκριτο ινστιτούτο ΥοuGov και άλλες 8 εταιρίες, η διαφορά των δύο μεγάλων κομμάτων στην πρόθεση ψήφου είναι χαώδης. Οι Συντηρητικοί κινούνται μεταξύ 19%-24% και μόνο μια έρευνα τους δίνει 28%, την ώρα που οι Εργατικοί του «άχρωμου κεντρώου» Στάρμερ επικρατούν με «δημοψηφισματικά» ποσοστά της τάξης του 49%-56%. Δείγμα ίσως -σύμφωνα με κάποιες βρετανικές αναλύσεις- ότι η κοινή γνώμη αρχίζει να αντιμετωπίζει τους Συντηρητικούς μαθητευόμενους μάγους του Brexit ως εθνική απειλή!
Βάσει του άγραφου βρετανικού Συντάγματος ο μη εκλεγμένος από το λαό πρωθυπουργός δεν είναι υποχρεωμένος να προκηρύξει εκλογές. Το δικαίωμα αυτό διατηρεί ο άνδρας (ή η γυναίκα) που θα αναδειχθεί από τα περίπου 200.000 μέλη των Τόρις εντός της επόμενης εβδομάδας. Παρόμοιες καταστάσεις πάντως σημειώθηκαν σε ανώμαλες περιόδους της βρετανικής ιστορίας κι αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό. Το 1935 ο Στάνλεϊ Μπάλντουιν κέρδισε τις εκλογές για να αντικατασταθεί στη συνέχεια από τον οπαδό του κατευνασμού, Νέβιλ Τσάμπερλαϊν, ο οποίος μετά την έναρξη του πολέμου παρέδωσε τη σκυτάλη το 1940 στον Ουίνστον Τσόρτσιλ. Ωσπου να ξαναστηθούν κάλπες το 1945, μεσολάβησε ένας παγκόσμιος πόλεμος και μια δεκαετία. Επίσης, μεταξύ 1900 και 1906 έγιναν δύο αλλαγές πρωθυπουργών δίχως να μεσολαβήσουν εκλογές.
Στις μέρες μας, όταν ο Γκόρντον Μπράουν διαδέχθηκε τον Τόνι Μπλερ στους Εργατικούς το 2007 δεν προκήρυξε πρόωρες εκλογές αλλά ολοκλήρωσε την πρωθυπουργική θητεία. Κάτι ανάλογο έπραξαν οι μετα-Brexit πρωθυπουργοί, Τερέζα Μέι και Μπόρις Τζόνσον. Η πρώτη ανέλαβε το 2016 μετά την παραίτηση του Ντέιβιντ Κάμερον κι έκανε εκλογές το 2017, ενώ ο δεύτερος κέρδισε τις εσωκομματικές εκλογές τον Ιούλιο του 2019 κι έστησε κάλπες τον Δεκέμβριο.