ΗΛΕΚΤΡΑ Ραδιοτηλεοπτικός Σταθμός

Aς γυρίσουμε πίσω, περίπου χίλια επτακόσια χρόνια, στη χώρα των Γότθων, ανατολικά του Δούναβη ποταμού, εκεί που βρίσκεται η σημερινή Ρουμανία. Είναι η εποχή που στο βυζάντιο ήταν αυτοκράτορας ο Μέγας Κωνσταντίνος.
Ο χριστιανισμός, μετά την πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας, το 325 μ.Χ. δεν είχε εδραιωθεί ακόμα σε όλη την Ευρώπη. Στη χώρα των Γότθων, μόλις είχε αρχίσει να διαδίδεται η χριστιανική πίστη. Οι Γότθοι ήταν χωρισμένοι σε δύο αντίπαλες παρατάξεις με αρχηγούς τον Φριτιγέρνη στη μία παράταξη και τον Αθανάριχο στην άλλη. Ο άρχοντας Αθανάριχος ήταν όχι μόνο αλλόθρησκος αλλά και άσπονδος εχθρός των ευσεβών χριστιανών.
Σε αυτή την ιστορική στιγμή γεννήθηκε ο Άγιος Νικήτας, από Γότθους γονείς, πλούσιους και ευγενείς. Σε νεαρή ηλικία διδάχθηκε τη χριστιανική πίστη από τον επίσκοπο Θεόφιλο, γνωστό από τη συμμετοχή του στην Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, και βαπτίστηκε χριστιανός.
Λέγεται ότι, ο επίσκοπος Θεόφιλος νουθετώντας τον Άγιο Νικήτα, υπενθύμιζε συχνά τα λόγια του αποστόλου Παύλου: « Μένε εν οις έμαθες…από τα ιερά γράμματα οίδας, τα δυνάμενα σε σοφίσαι εις σωτηρίαν δια πίστεως της εν Χριστώ Ιησού», δηλαδή: “Μένε ακλόνητος σε εκείνα που έμαθες. Από μικρό παιδί γνωρίζεις τις Άγιες Γραφές, που μπορούν να σου μεταδώσουν την αληθινή σοφία, που οδηγεί στη σωτηρία δια μέσου της πίστεως στον Ιησού Χριστό”.
Ο Άγιος αφοσιώθηκε στην προσπάθειά του να καλλιεργήσει τη χριστιανική πίστη και να μελετήσει σε βάθος τις γραφές αυτές.
Λέγεται δε, ότι υπήρξε και έφεδρος Αξιωματικός. Για αυτό το λόγο, ορίστηκε πρόσφατα ως προστάτης των Συνδέσμων Εφέδρων Αξιωματικών κάθε νομού της χώρας.

Ο Άγιος Νικήτας μεγαλώνοντας λοιπόν, κήρυττε τη χριστιανική πίστη στρεφόμενος με παρρησία κατά του αλλόθρησκου άρχοντα Αθανάριχου. Γι’ αυτή του τη δράση, ο Αθανάριχος το συνέλαβε και προσπάθησε να τον πείσει να απαρνηθεί το Χριστό. Όμως, ο άρχοντας σκόνταψε εμπρός στο άκαμπτο φρόνημα του Αγίου.
Ο Άγιος υπέστη σκληρά μαρτύρια τα οποία υπέμενε με καρτερία και με το θάρρος που του έδινε η πίστη του. Στο τέλος, ο Αθανάριχος, μην υποφέροντας άλλο την επιμονή του, διέταξε να τον ρίξουν στην πυρά, μαζί με άλλους μάρτυρες.
Βρήκε το θάνατο στις 15 Σεπτεμβρίου του έτους 372 μ.Χ.
Η φωτιά όμως, με τη θεία θέληση σεβάστηκε το λείψανό του. Ο ευσεβής χριστιανός και στενός φίλος του, ονομαζόμενος Μαριάνος, διαφύλαξε το λείψανο, το μετέφερε στη πόλη Μοψουεστία της Κιλικίας (στη σημερινή Αρμενία), όπου και χτίστηκε ιερός ναός στη μνήμη του. Από τότε, στο φερώνυμο ναό, εορτάζεται με μεγάλη ευλάβεια και φιλοφροσύνη την ημέρα του θανάτου του, στις 15 Σεπτεμβρίου κάθε έτους.
Ο ‘Αγιος Νικήτας ανήκει σ’ εκείνους τους μάρτυρες που μπορούν να χαρακτηριστούν «πυροφόροι – νικηφόροι», δεδομένου ότι τελειώθηκε, όπως λέει το συναξάρι του, μέσα από τη φωτιά. Είχε την ίδια εμπειρία με τους αγίους τρεις παίδες της Παλαιάς Διαθήκης, την ίδια εμπειρία με τον άγιο Πολύκαρπο Σμύρνης και με πλήθος άλλων αγίων μαρτύρων, με τη διαφορά ότι ο Θεός μέσα στις ανεξερεύνητες βουλές Του δεν τον έσωσε από αυτήν, αλλά επέτρεψε η φωτιά να γίνει το μέσον της τελείωσής του και μέσω αυτής να οδηγηθεί στο δροσισμό του Παραδείσου.

Τώρα χαίρει στεφανωμένος, ευρισκόμενος στη θριαμβεύουσα Εκκλησία μας μαζί με τους άλλους μάρτυρες του Κυρίου, αναπαυμένος σαν σε γαλήνιο όρμο, πρεσβεύοντας πια εν αγάπη για εμάς που χειμαζόμαστε ακόμα στην τρικυμιώδη θάλασσα της εδώ ζωής και της δύσκολης γενικά εποχής που διανύουμε. Ο υμνογράφος του λαμβάνει και πάλι την αφορμή να υπενθυμίσει ότι η λαμπρότητα των ενδυμάτων του, κατά συμβολικό βεβαίως τρόπο, οφείλεται στο ερυθρό χρώμα των αιμάτων του, δηλ. το αίμα του που «ύφανε« τον έντιμο χιτώνα του.
Μακάρι ο Άγιος Νικήτας, να δίνει τη χάρη του σε όλους μας, όπως επίσης και στους ανά την Ελλάδα Συνδέσμους Εφέδρων Αξιωματικών και να τους ενισχύει στο έργο τους: Στην καλλιέργεια της ψυχικής ενότητας μεταξύ των εφέδρων και την ηθική και πνευματική τους ανύψωση.
Ας έχουμε τα λόγια του αποστόλου Παύλου «Μένε εν οις έμαθες» ως πυξίδα μας στις δυσκολίες και τους πειρασμούς της ζωής, για να μείνουμε ακλόνητοι και σταθεροί, όπως ο Άγιος Νικήτας, στην πίστη που έχουμε διδαχτεί, γνωρίσει και αγαπήσει.