Το Φιδονήσι -υπό διαφορετικές συνθήκες- θα μπορούσε να συνδράμει σε αρκετά υπολογίσιμο βαθμό στον ρωσικό στόλο της Μαύρης Θάλασσας στην περίπτωση μιας αμφίβιας επιχείρησης, ως εφοδιαστική βάση, με στόχο την κατάληψη περιοχών της Νοτιοδυτικής Ουκρανίας, και ειδικά της Οδησσού (στην αρχή του πολέμου το είχε αναφέρει ο πρώην διοικητής του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας, ναύαρχος Οσίποφ, που περιθωριοποιήθηκε λόγω της τεράστιας απώλειας του καταδρομικού «Μoskva», ναυαρχίδας του στόλου του, μετά από χτύπημα της επάκτιας άμυνας της Ουκρανίας).Δεδομένου ότι ο στόλος της Μαύρης Θάλασσας έχει περιορισμένες αμφίβιες δυνατότητες και λαμβάνοντας υπόψη την ισχυρότατη επάκτια δύναμη της Οδησσού (έχουν αναπτυχθεί πέραν των ουκρανικών πυραυλικών συστοιχιών, βρετανικές, πολωνικές και νορβηγικές), συμπεριλαμβανόμενης και της απόστασης από το ναύσταθμο της Σεβαστούπολης στην Κριμαϊκή, μια τέτοια αμφίβια επιχείρηση θα ήταν αρκετά επικίνδυνη και πιθανότατα καταστροφική για τη Ρωσία. Επίσης, στη Ναυτική Σχολή Πολέμου στην Οδησσό, καθώς και στα ρουμανο-ουκρανικά σύνορα (κοντά στο Δέλτα του Δούναβη) δραστηριοποιούνται αρκετές δυτικές στρατιωτικές μονάδες.
Ο ρωσικός στόλος θα μπορούσε να χάσει πολλά πλοία κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας επίθεσης λόγω της φύσης των αποβατικών επιχειρήσεων, ενώ τα στρατεύματα που θα κατάφερναν να αποβιβαστούν στην ακτή θα έπρεπε να πολεμήσουν για αρκετές ώρες χωρίς υπολογίσιμες ενισχύσεις. Η μεταφορά της αμφίβιας συνοδείας στη Σεβαστούπολη για τη μετακίνηση επιπρόσθετων στρατευμάτων, ως και την επιστροφή στην αποβατική περιοχή θα διαρκούσε περισσότερες από 24-48 ώρες. Το Φιδονήσι γεωγραφικά είναι πιο κοντά στην Οδησσό και θα μπορούσε να μειώσει αυτή τη χρονική περίοδο στο μισό.
Βρίσκεται σε εξαιρετική θέση για να διατηρήσει τον ρωσικό αποκλεισμό των ναυτιλιακών λωρίδων προς την Οδησσό ως και σε άλλα λιμάνια της Νοτιοδυτικής Ουκρανίας.
Το νησί βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τη Ρουμανία, μια ιδιαίτερα ενεργός και συμμετοχική χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ (από τα πιο σημαντικά κράτη στον κρίσιμο τομέα των στρατιωτικών πληροφοριών), και η θέση του θα μπορούσε να επιτρέψει στη Ρωσία τη δυνατότητα να απειλήσει το ΝΑΤΟ, ως και να επεκτείνει την εμβέλειά της αναπτύσσοντας συστοιχίες επάκτιων πυραύλων bal/bastion-p.
Ωστόσο, η Ρωσία γενικά προτιμούσε να αναπτύξει αντιαεροπορική άμυνα μικρότερου βεληνεκούς παρά να κατασκευάσει μια πολυεπίπεδη αεράμυνα με το πιο ισχυρό αντιπυραυλικό σύστημα εδάφους-αέρος, το S-400. Ενώ αυτές οι ευκαιρίες ήταν διαθέσιμες, οι ρωσικές Ενοπλες Δυνάμεις, γνωστές για τη διαφθορά και ανεπάρκειά τους, δεν μπορούσαν να αποκρύψουν τις αδυναμίες στους τομείς επιχειρησιακού σχεδιασμού, αποτελεσματικής διοίκησης και ελέγχου, υλικοτεχνικής υποστήριξης, χρήσης έξυπνων πυρομαχικών, καθώς και εκπαίδευσης προσωπικού, οπότε όλα αυτά τα προβλήματα επέβαλαν υψηλό κόστος παρουσίας σε αυτό το νησί. Ενας άλλος τομέας στον οποίο η Ρωσία υστερεί είναι η ανικανότητά της να αξιολογεί τις δυνατότητες του αντιπάλου και να διαμορφώνει τη δική της επιχείρηση ανάλογα. Η Ρωσία πλήρωσε το τίμημα της ανικανότητας των στρατιωτικών πληροφοριών της με την απώλεια του καταδρομικού «Μoskva» και το κόστος αυτού του επιχειρησιακού στόχου αυξανόταν μέρα με τη μέρα.
Επειδή η περιφερειακή αεροπορική υπεροχή δεν μπορούσε να εδραιωθεί, ως και η περιορισμένη χρήση των δυνατοτήτων ISR (επιτήρησης, αναγνώρισης, πληροφοριών), καθώς και η οριακότατη διαθέσιμη αεροπορική ισχύς για την εξουδετέρωση «ευαίσθητων» κινητών στόχων, κατέστη αδύνατη η διατήρηση του ελέγχου του Φιδονησίου. Εξαιτίας του ότι οι αμφίβιες επιχειρήσεις δεν είναι δυνατές υπό αυτές τις συνθήκες, ο αποκλεισμός της Οδησσού μπορεί να πραγματοποιηθεί από μεγαλύτερη και ασφαλή απόσταση, οπότε η Μόσχα αποφάσισε να αποσυρθεί από το Φιδονήσι.
Αυτή τη στιγμή, ο ρωσικός στρατός φαίνεται να στοχεύει στο να κυριαρχήσει πλήρως στην Αζοφική Θάλασσα (δυτικά της Μαριούπολης και Μπερντιάνσκ), ως και στην περιοχή του Ντονμπάς, καθώς και να συνεχίσει από σχετικά μακρινή απόσταση τον αποκλεισμό του λιμανιού της Οδησσού. Το κόστος της διατήρησης του Φιδονησίου δεν ανταποκρινόταν στη στρατιωτική πραγματικότητα, για το λόγο αυτό, σε αντίθεση με προηγούμενα παραδείγματα, η Ρωσία αποφάσισε να εκκενώσει ένα κατεχόμενο έδαφος.
