Οι πρώτες τηλεοπτικοί δέκτες φτάνουν στη χώρα από Έλληνες μετανάστες και χρησιμοποιούνται αποκλειστικά ως διακοσμητικό ντεκόρ στο σαλόνι, ή επίδειξη παρά για ψυχαγωγία, αφού άλλωστε δεν υπάρχει πρόγραμμα. Πολλοί προσπαθούν με πατέντες να “πιάσουν¨ οποιοδήποτε τηλεοπτικό σήμα στην βόρειο Ελλάδα από Γιουγκοσλαβία, στα νησιά του Ιονίου από Ιταλία και στην Κρήτη από την αμερικάνικη ναυτική βάση της Σούδας, σηκώνοντας τεράστιες κεραίες στις ταράτσες, Κάποιες φορές μάλιστα, όταν ο καιρός είναι καλός, τα καταφέρνουν με αρκετά “χιόνια” αλλά χωρίς ήχο.
Την δεκαετία του 50 όλες οι προσπάθειες για εγκατάσταση τηλεοπτικού δικτύου καταλήγουν σε ναυάγιο. Έτσι, ο πρώτος διεθνής διαγωνισμός του 1952 ακυρώνεται, όπως και εκείνοι του 1955 και 1959. Η επόμενη προσπάθεια δημιουργίας ελληνικής τηλεόρασης γίνεται με ανάθεση μελέτης στην ιταλική RAI, με χρήματα που θα δίνονταν από τις ιταλικές πολεμικές αποζημιώσεις όπως τουλάχιστον αναφέρει επίσημη κυβερνητική ανακοίνωση τον Αύγουστο του 1960: “Επήλθε συμφωνία δια την χρησιμοποίηση του υπολοίπου των ιταλικών επανορθώσεων εις την ανασυγκρότησιν του δικτύου της ελληνικής Ραδιοφωνίας, εις την εγκατάστασιν πομπών τηλεοράσεως και εις την ίδρυσιν εργοστασίου κατασκευής λαϊκού ραδιοφώνου, συσκευών τηλεοράσεως και τηλεοπτικού υλικού”.
Μετά το νέο ναυάγιο, τον Σεπτέμβριο του 1961 στην ΔΕΘ, γίνεται από την ΔΕΗ η πρώτη πειραματική τηλεοπτική εκπομπή με την Έλσα Παπαστεργίου ν’ αναγγέλλει τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή, που απευθύνει σύντομο χαιρετισμό. Στην πόλη τοποθετούνται 600 συσκευές σε δημόσιους χώρους, όπου γύρω στους 36.000 τηλεθεατές παρακολουθούν τους πρωτοπόρους Ανδρέα Κοπέλη, Γιάννη Γκιώνη, Κώστα Μπαλάφα, Μικέ Ψαλίδα, Αλέκο Λεμπέση, Βασίλη Καλαντζή, Ιωάννη Κεσίσογλου και Γιώργο Κάρτερ να παρουσιάζουν για 22 ημέρες κορυφαία ονόματα της πολιτικής και καλλιτεχνικής ζωής του τόπου. Στην πρωτεύουσα τηλεοπτικοί δέκτες τοποθετούνται μαζικά τον Σεπτέμβριο του 1964, ώστε να παρακολουθήσουν οι Αθηναίοι τον βασιλικό γάμο Κωνσταντίνου–Άννας Μαρίας που καλύπτεται από την ιταλική και δανέζικη τηλεόραση.
Τον Σεπτέμβριο του 1965 πραγματοποιείται η πρώτη δοκιμαστική τηλεοπτική εκπομπή του ΕΙΡ από το στούντιο 3 των ραδιοφωνικών θαλάμων του Ζαππείου, όπου μέσα σε μιάμιση ώρα προγράμματος, με ελληνικά επίκαιρα και αποσπάσματα ξένων ταινιών, γίνεται το πρώτο τηλεφώνημα από τηλεθεατή. Κάποιος μανάβης της οδού Σπύρου Μερκούρη εκδηλώνει τον ενθουσιασμό του για το αποτέλεσμα:“Σας βλέπω! Μπράβο παιδιά! Σας βλέπω”. Το πολιτικά τεταμένο κλίμα της εποχής-βρισκόμαστε εν μέσω σχηματισμού της κυβέρνησης Στεφανόπουλου- οδηγεί σε άμεση κυβερνητική εντολή κλεισίματος του πομπού και αυτή με τη σειρά της στη πρώτη απεργία των ανθρώπων της τηλεόρασης, δύο μόλις ημέρες μετά την πειραματική λειτουργία της. Τελικά, οι εκπομπές ξαναρχίζουν με τον όρο να μην παρουσιάζονται ειδήσεις.