ΗΛΕΚΤΡΑ Ραδιοτηλεοπτικός Σταθμός

ε στενό κύκλο είπαν το τελευταίο «αντίο» στον Δημήτρη Κοντομηνά συγγενείς και λίγοι φίλοι που παραβρέθηκαν στο Α΄ Νεκροταφείο για την τελετή ενταφιασμού καθώς η εξόδιος ακολουθία για τον επιχειρηματία που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών πριν από λίγες ημέρες πραγματοποιήθηκε χθες, Δευτέρα, στην Ύδρα.

Τραγικές φιγούρες η αδερφή του Δημήτρη Κοντομηνά, Κίττυ, η οποία συγκίνησε με το στεφάνι για τον αδερφό της, αλλά και η κόρη του επιχειρηματία, Μαίρη, στο πλευρό της οποίας ήταν ο σύζυγός της.

Υπενθυμίζεται ότι η οικογένεια του Δημήτρη Κοντομηνά είχε εκφράσει την επιθυμία τόσο η κηδεία όσο και η ταφή να γίνει σε στενό οικογενειακό κύκλο, επιθυμία την οποία σεβάστηκαν επιχειρηματίες αλλά και φίλοι του εκλιπόντος επιχειρηματία αρκούμενοι σε στεφάνια.

Δημήτρης Κοντομηνάς: Οταν ασφάλισε τους αστροναύτες του «Απόλλων 11» [εικόνες]

Η μυθιστορηματική ζωή του Δημήτρη Κοντομηνά, ο οποίος έφυγε από τη ζωή την περασμένη Πέμπτη το πρωί σε ηλικία 83 ετών, εκτός από το στήσιμο μίας επιχειρηματικής αυτοκρατορίας με δεκάδες εταιρίες και deals που έγραψαν ιστορία συμπεριλάμβανε και μία από τις πιο πρωτοπόρες ασφάλειες ζωής στην οποία συμμετείχε ως νέος ασφαλιστικός σύμβουλος. Ο λόγος για το πρώτο αστρασφαλιστήριο με το οποίο είχαν ασφαλιστεί οι Νιλ Αρμστρονγκ, Μάικλ Κόλινς και Εντουιν Ολντριν.

Γράφει ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

«Είναι δύσκολο να ξεχάσει κανείς εκείνο το πρωινό της 16ης Ιουλίου στο Κέιπ Κένεντι. Ηταν σαν να δώσαμε εκεί ραντεβού μισό εκατομμύριο άνθρωποι από όλο τον κόσμο. Ξενυχτήσαμε στις ακτές του Κέιπ Κένεντι πίνοντας ουίσκι ή κονιάκ ή βότκα ή τσάι ή οτιδήποτε άλλο μπορούσε να μας ζεστάνει και περιμέναμε να δούμε τον άνθρωπο να ξεκινάει για το Φεγγάρι». Με αυτά τα λόγια περιέγραψε ο Φρέντυ Γερμανός, ως αυτόπτης μάρτυρας και απεσταλμένος της Ασφαλιστικής Οργάνωσης Ταμπουρά, την προσμονή για την εκτόξευση του «Απόλλων 11». «Πώς να ξεχάσεις τη μέρα αυτή; Πώς να ξεχάσεις εκείνη την ανθρωποθάλασσα, με τα πράσινα, τα κίτρινα και τα άσπρα καπέλα, που περίμενε ακίνητη επί ώρες απέναντι απ’ το Κέιπ Κένεντι; Πώς να ξεχάσεις τη στιγμή του ξεκινήματος, εκείνο το πελώριο μαξιλάρι της φωτιάς, που αγκάλιασε για μία στιγμή τον “Απόλλωνα” και ύστερα τον έστειλε, αργά και στοργικά, να κολυμπήσει στο Διάστημα; Πώς να ξεχάσεις εκείνη την κραυγή του θριάμβου που άκουσα από μία γριά Αμερικανίδα δίπλα μου; Ηταν σκαρφαλωμένη στη στέγη ενός αυτοκινήτου και στεκόταν εκεί ώρες πολλές κρατώντας στο δεξί της χέρι μία κίτρινη ομπρέλα. Και ύστερα, όταν είδε τον πύραυλο να σηκώνεται, ούρλιαξε: “Φύγε, αγόρι μου! Πέτα! Τρέξε! Φτάσε!”… Ηταν σαν να φώναζε εκείνη την ώρα μαζί της όλη η Αμερική», θα προσθέσει ο Φρέντυ.

Διορατικότητα

Το μεσημέρι της 16ης Ιουλίου 1969 στις 12:30 ώρα Ελλάδας οι εταιρίες του Αλέξανδρου Ταμπουρά και του Δημήτρη Κοντομηνά, Ασπίς Πρόνοια και Interamerican αντίστοιχα, ανακοίνωναν ότι ασφάλισαν τη ζωή των Αμερικανών αστροναυτών.

Στην ασφυκτικά γεμάτη από δημοσιογράφους και ανταποκριτές ξένου Τύπου αίθουσα του έκτου ορόφου των γραφείων της εταιρίας Ασπίς Πρόνοια, οι εκπρόσωποι των ελληνικών και ξένων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης πληροφορούνται τη ρηξικέλευθη πρωτοβουλία των δύο εταιριών να εκδώσουν το πρώτο στην παγκόσμια ασφαλιστική ιστορία αστρασφαλιστήριο με ασφαλισμένους τους πρώτους ανθρώπους που πήγαν στη Σελήνη «διά να την κατακτήσουν εν ειρήνη και διά λογαριασμόν του ανθρωπίνου γένους».

Τα ασφαλιστήρια έφεραν τις υπογραφές των Ελλήνων ασφαλιστών Δημήτρη Κοντομηνά και Αλέξανδρου Ταμπουρά, οι οποίοι ασφάλισαν τους τρεις αστροναύτες για 10.000 δολάρια, ποσό τεράστιο για τα οικονομικά δεδομένα της εποχής. Ο Δημήτρης Κοντομηνάς, νεαρός τότε ασφαλιστής που εκπροσωπούσε την Interamerican, είχε δει, σε συνεργασία με τον κ. Ταμπουρά τον οποίο γνώριζε από το επάγγελμα, ότι η ελληνική αυτή κίνηση θα έδινε ένα ιδιαίτερο prestige στην Interamerican και για τον λόγο αυτόν κατάφερε ώστε η εταιρία, στην οποία μερικά χρόνια αργότερα θα γινόταν ο απόλυτος κυρίαρχος, να μπει με ποσοστό στην ασφάλιση των αστροναυτών.

Την αποστολή επίδοσης του αστρασφαλιστηρίου στις ΗΠΑ είχε αναλάβει ο γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας Φρέντυ Γερμανός.

Ο Φρέντυ Γερμανός

Ο ρόλος του Φρέντυ Γερμανού ήταν να παραδώσει προσωπικά στη NASA και όχι στους ίδιους τους αστροναύτες τα εκδοθέντα αστρασφαλιστήρια. Η προς τη NASA παράδοση των αστρασφαλιστηρίων έπρεπε να γίνει, όπως και έγινε άλλωστε, αμέσως μετά την εκτόξευση του διαστημοπλοίου «Απόλλων 11». Η εν λόγω διαδικασία επιβλήθηκε τότε, ώστε να κρατηθεί μέχρι την τελευταία στιγμή απόλυτα μυστική η διεκδίκηση μιας άνευ προηγουμένου ασφαλιστικής πρωτιάς. Αυτή η διεκδίκηση στέφθηκε από πλήρη επιτυχία, χαρίζοντας στις ελληνικές εταιρίες ένα μοναδικό παγκόσμιο ασφαλιστικό ρεκόρ.

Αξιοσημείωτο είναι ότι καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού των αστροναυτών προς τη Σελήνη, η πλατεία Συντάγματος φιλοξενούσε ένα ομοίωμα της σεληνακάτου «Αετός» σε κλίμακα 1:3, που είχε εντυπωσιάσει τους Αθηναίους, οι οποίοι συνέρρεαν για να περιεργαστούν από κοντά το διαστημικό όχημα. Οκτώ ημέρες, δεκαπέντε ώρες και δεκαεννέα πρώτα λεπτά ήταν ο χρόνος ισχύος του πρώτου αστρασφαλιστηρίου με τίτλο «Σειρά Σελήνης αριθ. 1». Τόσο ήταν το διάστημα από τη στιγμή της επιβίβασης στο διαστημόπλοιο στις 16 Ιουλίου 1969 μέχρι την προσθαλάσσωση των τριών αστροναυτών, στις 24 Ιουλίου, και τη λήξη της καραντίνας που τους επιβλήθηκε για προληπτικούς λόγους.

Ευχαριστήρια επιστολή

Καθένας από τους τρεις αστροναύτες ασφαλίστηκε για 10.000 δολάρια, ποσό που αντιστοιχούσε στον μέσο όρο του κατά κεφαλήν ασφαλιζόμενου κεφαλαίου στις ΗΠΑ, εκείνη την εποχή. Οι ασφαλισθέντες διαστημικοί κίνδυνοι ήταν ο θάνατος, η εξαφάνιση στο Διάστημα και η καθολική μόνιμη ανικανότητα. Δικαιούχοι της αποζημίωσης σε περίπτωση θανάτου ή εξαφάνισης στο Διάστημα ήταν οι γυναίκες και τα παιδιά των ασφαλιζομένων, ενώ σε περίπτωση καθολικής μόνιμης ανικανότητας οι ίδιοι. Το πρώτο στην παγκόσμια ιστορία αστρασφαλιστήριο ζωής έγινε είδηση σε 1.283 εφημερίδες των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ εκτενείς αναφορές τού επιφύλαξε και ο διεθνής ασφαλιστικός Τύπος.

Επιστρέφοντας οι τρεις αστροναύτες έστειλαν ευχαριστήρια επιστολή για την πρωτότυπη προσφορά των εταιριών, αλλά τους επισήμαιναν πως ένιωθαν ευτυχισμένοι που κανένα αστρασφαλιστήριο δεν «ενεργοποιήθηκε» και γύρισαν στη Γη ζωντανοί.