Ο Γερμανός, τουρκικής καταγωγής σκηνοθέτης υπογράφει τη βιογραφία του σταρ του γερμανικού χιπ χοπ, Τζιβάρ Χατζαμπί ή Xatar, ο οποίος γεννήθηκε στο κουρδικό Ιράν εν μέσω βομβαρδισμών και η πρώτη του ανάμνηση είναι από μια φυλακή στο Ιράκ, όπου κρατήθηκε με την οικογένειά του στην προσπάθειά τους να διαφύγουν στη Δύση. Τελικά τα κατάφεραν, αλλά μεγαλώνοντας ο Xatar στη Γερμανία μπήκε σε άλλες περιπέτειες, παράνομες, φυλακίστηκε ξανά και τελικά, χάρη στην αγάπη του για τη μουσική και το χιπ χοπ, μπόρεσε να βρει το δρόμο του μακριά από τις συμμορίες και τη μαφία. Ο Φατίχ Ακίν, προφανώς παρασυρμένος από το πλούσιο υλικό που είχε στα χέρια του, προσπάθησε να τα χωρέσει όλα σε κάτι παραπάνω από δύο ώρες, μην καταφέρνοντας να μας κάνει να συνδεθούμε συναισθηματικά με τον ήρωά του. Ομως, αυτή είναι μια κουβέντα που θα κάνουμε εκτενέστερα τον ΙανουάριοΣτην παρουσίαση της ταινίας το Σάββατο, στο «Ολύμπιον», ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Ορέστης Ανδρεαδάκης, μίλησε για τον «γείτονά μας, τον φίλο μας Φατίχ Ακίν» κι εκείνος, παίρνοντας το λόγο, τόνισε ότι «η ζωή του Xatar είναι γνήσια κινηματογραφική, ακριβώς επειδή είναι τραγική, κωμική, βίαια, αλλά και πάρα πολύ τρυφερή και βαθιά ανθρώπινη». Ο Κούρδος ράπερ ήταν κι αυτός παρών στη Θεσσαλονίκη για την πρεμιέρα και είπε ότι ήδη από τον καιρό που ήταν φυλακισμένος είχαν ενδιαφερθεί πολλές εταιρίες παραγωγής για να γυρίσουν τη βιογραφία του. «Οταν ο Φατίχ Ακίν, του οποίου είμαι θαυμαστής, ενδιαφέρθηκε, δεν το πίστευα. Είναι ένα πρότζεκτ για το οποίο είναι περήφανη και η μητέρα μου».
Σε ερώτηση του κοινού αν υπάρχει κάτι στη δουλειά του για το οποίο είναι περήφανος, ο Φατίχ Ακίν δήλωσε πραγματιστής. «Θέλω να ξέρω ότι η ταινία μου δουλεύει και αυτή ήταν μια δύσκολη ταινία, με γυρίσματα εν μέσω πανδημίας. Εβαλα λεφτά από την τσέπη μου και είχα πολλά ακόμη προβλήματα να λύσω. Τελικά τα ξεπέρασα και είμαι περήφανος που την έκανα. Αυτό που κρατάω πάντα είναι ότι παραμένω μαθητής του σινεμά».
Ο αγαπημένος σκηνοθέτης είπε επίσης ότι κατά διάρκεια των γυρισμάτων έχασε τον πατέρα του και μάλιστα, όπως είπε στη συνέντευξη που παραχώρησε στον «Ε.Τ.», δεν πήγε στην Τουρκία για την κηδεία του, γιατί φοβόταν ότι οι Αρχές θα του στερούσαν την επιστροφή στη Γερμανία και δεν θα μπορούσε να συνεχίσει τα γυρίσματα. «Είμαι αρκετά ενεργός στα social media και αλλού, και όπως ξέρετε στην Τουρκία δεν υπάρχει ελευθερία λόγου», είπε.