Χαστούκι
Η αποτυχία στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία (της οποίας είχε διατελέσει έως πρόσφατα πρωθυπουργός ο αποτυχών υποψήφιος καγκελάριος των Χριστιανοδημοκρατών, Αρμιν Λάσετ) ήταν μια προσωπική «κατραπακιά» για τον Σολτς. Μολονότι ρίχτηκε ο ίδιος στην προεκλογική μάχη, το κόμμα του σημείωσε το χειρότερο μεταπολεμικό αποτέλεσμα με 26,7%, ενώ μία εβδομάδα νωρίτερα το SPD προερχόταν από μια άλλη ταπείνωση στο βόρειο κρατίδιο του Σλέσβιγκ-Χολστάιν, μένοντας περισσότερο από 25 μονάδες πίσω από τη CDU. Χωρίς να κρύβει τη χαρά του, ο νέος αρχηγός των Χριστιανοδημοκρατών, Φρίντριχ Μερτς, χαρακτήρισε τα εκλογικά αποτελέσματα ως «μια πολύ ξεκάθαρη απάντηση των ψηφοφόρων στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση και ιδίως τον καγκελάριο».
Επικεφαλής ενός τρικομματικού συνασπισμού μαζί με τους Πράσινους και τους Φιλελεύθερους, ο Ολαφ Σολτς ανέλαβε τα ηνία της Γερμανίας εν μέσω πανδημίας, αλλά σχεδόν αμέσως έσκασαν στα χέρια του ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ενεργειακή κρίση. Προσχωρώντας εκών-άκων στην ακραία αντιρωσική θέση των Πρασίνων αναγκάστηκε να ματαιώσει τον αγωγό Nord Stream 2, να επιβάλει κυρώσεις κατά της Ρωσίας και να εξαγγείλει ένα άνευ προηγουμένου εξοπλιστικό πρόγραμμα της μεταπολεμικής Γερμανίας, ύψους 100 δισ. ευρώ.
Παρ’ όλα αυτά, δεν δείχνει αρκετά στιβαρός στην αντιμετώπιση των προβλημάτων, με αποτέλεσμα η εικόνα του αμφιταλαντευόμενου ηγέτη να βλάπτει το κόμμα του. Επειδή όμως στην πολιτική ισχύει ο νόμος των συγκοινωνούντων δοχείων, θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι οι χαμηλές πτήσεις του Σολτς οφείλονται στην υψηλή δημοτικότητα του ηγετικού διδύμου των Πρασίνων, της υπουργού Εξωτερικών, Αναλένα Μπέρμποκ, και του υπουργού Οικονομίας, Ρόμπερτ Χάμπεκ. Η πρώτη έγινε δεκτή με ανοιχτές αγκάλες στο Κίεβο -όπου ο καγκελάριος Σολτς και ο πρόεδρος Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ θεωρούνται «ανεπιθύμητα πρόσωπα», εξαιτίας της θεωρούμενης «ελαστικής» στάσης τους προς τη Ρωσία. Ο δε δεύτερος ήταν αυτός που έθεσε τη χώρα σε ενεργειακή κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, πρωτοστατώντας στην προσπάθεια απεξάρτησης από το ρωσικό πετρέλαιο και αέριο και αναζητώντας εναλλακτικούς πόρους με ταξίδια σε Βόρεια Ευρώπη και Μέση Ανατολή. Κοντολογίς, οι δύο αντικαγκελάριοι συμπεριφέρονται στα μάτια των Γερμανών ως οιονεί καγκελάριοι, την ώρα που ο επίσημος ακόμη προσπαθεί να βρει τον βηματισμό του.
Συμπέρασμα
Σύμφωνα με τον καθηγητή πολιτικής επιστήμης στο πανεπιστήμιο της Τρίερ, Ούβε Γιουν, το μέχρι στιγμής συμπέρασμα είναι ότι οι Πράσινοι θριαμβεύουν, τουλάχιστον στα δυτικά κρατίδια της Γερμανίας, ενώ η CDU αρχίζει να ξεπερνά την ιστορική ήττα του περασμένου Σεπτεμβρίου στις εθνικές εκλογές και να βρίσκεται σε ανοδική πορεία. Κατά τον Γιουν, το SPD πρέπει να σκεφτεί σοβαρά να αλλάξει το επικοινωνιακό στιλ του Σολτς, αν δεν θέλει να δει τα χειρότερα. Φαίνεται, όμως, ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο εντυπώσεων, αλλά και ουσίας. Τα ρεκόρ που σπάζουν οι Πράσινοι το ένα μετά το άλλο (π.χ. στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία ανέβηκαν από το 11,8% στο ιστορικό 18,2%, αποκτώντας τη δυνατότητα να συγκυβερνήσουν είτε με τη νικήτρια με 35,2% CDU είτε με Σοσιαλδημοκράτες και Φιλελεύθερους, όπως στο Βερολίνο) οφείλεται στις αιχμηρές και ξεκάθαρες θέσεις που διατυπώνουν οι Πράσινοι τόσο σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής όσο και σε εκείνα του οικολογικού μετασχηματισμού της οικονομίας, γύρω από την πυρηνική ενέργεια, τη χρήση άνθρακα κ.λπ.
Μέχρι στιγμής, πάντως, η καγκελαρία δείχνει να μη λαμβάνει το μήνυμα. «Ο καγκελάριος είναι πεπεισμένος ότι η σώφρων και ισορροπημένη στάση του στο Ουρανικό είναι ορθή και υποστηρίζεται από μεγάλα τμήματα του πληθυσμού», ανακοίνωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Στέφεν Χέμπερστράιτ.
Σοβαρότερο, εξάλλου, πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι μικρότεροι κυβερνητικοί εταίροι, οι Φιλελεύθεροι (FDP) του υπουργού Οικονομικών, Κρίστιαν Λίντνερ, οι οποίοι πληρώνουν το τίμημα της παράταιρης συμμετοχής σε έναν κεντροαριστερό συνασπισμό. Καθώς οι κεντροδεξιοί ψηφοφόροι τους ενοχλήθηκαν από την προοπτική νέων φόρων και κοινωνικών δαπανών, τα ποσοστά τους έπεσαν στο μισό στα δύο κρατίδια όπου έγιναν εκλογές. Για την ακρίβεια, από διψήφια υποχώρησαν γύρω στο 6%.