Το βράδυ της Τρίτης όμως έμεινε κι εκείνος αποσβολωμένος. Προνομιούχος θεατής να παρακολουθεί από την καλύτερη θέση το runner show του Κιλιάν Μπαπέ. Το πρόσωπό του, η γλώσσα του σώματος, οι γκριμάτσες τα μαρτύρησαν όλα. Ο Μέσι έδειχνε ήδη ξένο σώμα. Αυτή η τεσσάρα στο «Καμπ Νόου» ερμηνεύτηκε ως κύκνειο άσμα σε ένα παραμύθι που λογικά θα έχει και το λάθος τέλος. Η πρόβλεψη ήταν αρνητική και τώρα μοιάζει να γίνεται κάθετη. Ο Αργεντινός σούπερ σταρ δεν πρόκειται να παραμείνει.
Σε κάποια από τούτα τα ματς ο Μέσι ήταν καλός, σε κάποια εξαφανισμένος. Με την Παρί ήταν εκτός παιχνιδιού εντελώς. Και χωρίς εκείνος σε φουλ διάθεση, η Μπάρτσα χάνει το 81% της δύναμής της. Τόση είναι η συμμετοχή του σε γκολ/ ασίστ την τελευταία τριετία. Το πρόβλημα όμως της ομάδας δεν είναι τόσο ο Μέσι. Είναι ότι απλά δεν υπάρχει: η ομάδα. Και ότι δεν έχει προπονητή αντάξιο του ονόματός της. Από τον Λουίς Ενρίκε κι έπειτα. Κανέναν. Απλά ο Ερνέστο Βαλβέρδε δεν ήταν κακός, δίχως όμως να μπορεί να την οδηγήσει εκεί που ήθελε ο Αργεντινός. Για τον αόρατο και ειρωνικό Ρόναλντ Κούμαν τα λόγια είναι περιττά. Και κάπως έτσι φτάσαμε στο καλοκαίρι και στο σήριαλ της επιθυμίας του να φύγει.
Το μεγαλύτερο πρόβλημά του και ταυτόχρονα η πληγή του ίδιου του club, είναι ότι δεν υπάρχει πλάνο, ελπίδα, κάποιος να ηγηθεί. Οι διοικητικές εκλογές έκατσαν στο χειρότερο δυνατό σημείο. Με εκείνον φευγάτο. Οποιος και να ψηφιστεί, θα κάνει αγώνα δρόμου για να καταφέρει το μάλλον απίθανο, να του αλλάξει γνώμη. Και εάν για όλες τις ομάδες ισχύει το ότι κανείς παίκτης δεν είναι σημαντικότερος από το έμβλημα, μπορούμε αντιστρόφως να πούμε τη δεδομένη στιγμή ότι η Μπαρτσελόνα δεν έχει σταθεί στο ύψος του Μέσι ή ακόμα πιο σωστά, στο πλευρό του.
Και κάπως έτσι φτάσαμε στο τώρα. Ο Λιονέλ Μέσι πρέπει πλέον να ακολουθήσει την προτροπή χαράς του Αλβέρτου Αϊνστάιν, ο οποίος έλεγε πως: «Αν θες να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή, εξάρτησέ την από έναν στόχο, όχι από ανθρώπους ή αντικείμενα» ή ομάδες θα προσθέταμε εμείς. Ο Αργεντινός θέλει να το ευχαριστηθεί και να κερδίσει κι άλλο ασήμι. Εδώ και χρόνια η Μπαρτσελόνα δεν του το δίνει αυτό. Και ούτε θα το κάνει στο άμεσο μέλλον, καθώς απαιτείται ολική-χρονοβόρα αναδιάρθρωση. Κι εκείνος μεγάλωσε, δεν έχει τον χρόνο μπροστά του.
Το καλοκαίρι λοιπόν δεν τον άφησαν να φύγει!
Τον κορόιδεψαν με τις ρήτρες στο συμβόλαιό του αναφορικά με το πνεύμα και το γράμμα της υπογραφής!
Δεν έστησαν ποτέ γύρω του μία σωστή, ισχυρή ομάδα!
Οπότε, προφανώς, δεν υπάρχει αμφιβολία για το τι πρέπει να κάνει. Τον Ιούνιο απλά να γυρίσει τη σελίδα του, πληρώνοντας βέβαια και το τίμημα της δόξας που θα του χάριζε ο τίτλος του one club man…